Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Er ligt een dode man in het gras

Aan het front in Oekraïne ligt een dode man in het gras. Zijn helm baatte hem niet. Torste hij een borstwering tegen kogels om zijn borst? Vergeefs. Hij ligt hier gewoon dode man te zijn en de fotograaf maakt daarvan een foto. Tien meter verder ligt nog een dode man.


Dat is oorlog. Aan de foto kan een leek zoals ik niet zien of hij een Rus is of een Oekraïner. En voor de familie maakt het waarschijnlijk ook niet veel uit. Voor hen was het geen Rus, of een Oekraïner, of een crimineel die de gevangenis uit mocht als hij maar het leger in ging. Voor de familie was hij de man, de vader, de zoon, de kleinzoon misschien zelfs. Of een opa. Aan de foto kun je zijn leeftijd niet schatten, omdat hij met zijn naamloze gezicht in het gras ligt. Zijn haar verborgen onder de helm. De zon schijnt.

Het is prachtig weer voor een dagje op een terras of een picknick in het gras. Maar een goede dag om te sterven, je kunt het zeggen, maar de man in het gras zal dat niet beamen of ontkennen. Hij kwam niet om te sterven. Hij kwam om te bevrijden of te verdedigen. President Putin wil hem misschien een medaille geven en anders president Zelensky wel, maar de eerste voelt er verder niet veel bij. De tweede wel. Dat is het nadeel van oprecht zijn. Dat is het nadeel van er zijn voor je mensen. Je slaapt er slechter van. Het wordt je vaak te veel. En toch moet je er weer staan, juist voor die dode man in het gras, juist voor hem moet je naar de camera gaan en zeggen dat het offensief is begonnen. Dat er veel slachtoffers vallen, je zegt het al weer. Je moet het zeggen om je bondgenoten te overtuigen dat Oekraïne nog steeds bereid is mensen naar het front te sturen en nog steeds bereid is om te vechten. Je moet het zeggen om de vijand duidelijk te maken dat ze de oorlog niet gaan winnen en dat je vol gaat houden.

Maar dan is er de dode man in het gras. En hij ligt niet alleen. Een eindje verderop ligt een andere dode man. En verderop nog meer. En nog meer. En duizenden meer. En tienduizenden meer. En ook vrouwen. Er wordt geschiedenis geschreven en de dode mannen en vrouwen zijn de letters van het boek. Letters van een veel te dik boek.

Schrijver: Jan R. Lønsing, 21 juni 2023


Geplaatst in de categorie: oorlog

4.4 met 5 stemmen 153



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)