Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Het kleine verschil

Over twee weken ligt hij in de boekhandel. Nu maak ik er al wel reclame voor om er in ieder geval voor te zorgen dat de dertig plekken in Godert Walter vol zitten. Ondertussen valt de uitgever mij lastig met drukproeven, de omslag, de persberichten en het verzoek om een journalist te regelen. Het boek, waar ik twintig jaar geleden aan begon, begint vorm te krijgen, maar is nog steeds een digitaal plaatje.

Ondertussen krijg ik de eerste reacties op de informatie die ik, boekhandel Godert Walter en de uitgever Doornwater de wereld in sturen. Iemand vraagt of het kleine verschil alles ten goede gaat veranderen, maar helaas, daar moet ik deze man teleurstellen. Mijn moeder vindt de voorpagina top: hij knalt er uit! Nu mag u wel weten dat ik erg veel moeite heb met de voorkant, omdat ik verliefd was op een andere voorkant die op aandringen van de uitgever is gesneuveld. De voorkant die ik voor ogen had, vertelt het hele verhaal, maar verkoopt zichzelf niet. De voorkant die het is geworden is een illustratie. Het is de vijand van het verhaal, maar verder verklap ik niets.

Ondertussen hebben drie mensen al aangegeven dat ze het boek willen kopen. Zulke verkoopcijfers heb ik nog nooit gehad, voor een boek uit kwam. Een journalist verwacht blind een goed boek. Mijn promotor heeft het gelezen en schreef een zeer enthousiaste reactie. Zelfs mijn vrouw, die altijd enorme moeite heeft met wat ik schrijf, maar dit heeft uitgelezen, vond het een goed en troostrijk boek. Ik word er doodzenuwachtig van.

Kon ik maar weer onder de steen kruipen, waar ik vandaan kwam. Maar het is te laat. De teerling is geworpen. De trein is gaan rijden en ik zit niet op de stoel van de machinist. De laatste drukproeven en de laatste omslag heb ik goed gevonden. Het persbericht heb ik goed gevonden. Mijn gezicht staat op foto’s op websites en LinkedIn-berichten. De steen, waar ik onder zou willen kruipen, komt 14 maart vol in de schijnwerpers.

En ondertussen lees ik andere boeken en denk dan regelmatig dat daar toch nog een belangrijke voetnoot in zit. Of een extra alinea die de tekst nog duidelijker zou maken. Of een extra hoofdstuk dat het centrale verhaal nog meer zou stutten. Zo wordt lezen zelfs een bange bezigheid. Straks lees ik een boek dat ondergraaft wat ik in mijn boek beweer. Gek word je ervan.

Het enige wat ik zeker weet is dat het boek over tien jaar is vergeten, door iedereen, behalve door mij. Of ben ik dan toch weer te pessimistisch? Nee, eigenlijk weet ik zelfs dat niet.

Schrijver: Jan R. Lønsing, 29 februari 2024


Geplaatst in de categorie: actualiteit

4.4 met 5 stemmen 74



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)