De reis van haar leven.
Vandaag gaat ze de reis van haar leven maken. Een reis die ze, naar ons inziens, veel en veel eerder had moeten ondernemen. Echter koppigheid heeft haar 11 jaar lang tegengehouden.
We hebben het diverse malen tegen elkaar gezegd. Hoe hou je het vol om je dochter, schoonzoon en kleinzoon al elf jaar niet te zien.
Ze wilden er nooit over praten. Waren boos en gefrustreerd dat hun dochter elf jaar geleden naar Australië emigreerde. "Zij is weggegaan" werd er gezegd, dus ze bekijken het maar. Op onze vragen of ze niet benieuwd waren hoe ze woonden, hoe hun kleinzoon er nu uit zou zien werd niet gereageerd.
Dat manneke was 8 toen ze Nederland verlieten en hoe kun je nu als opa en oma boos zijn dat ze gaan emigreren. En al ben je boos, omdat je weet dat je ze gaat missen, dan heb je tegenwoordig toch veel middelen om er naar toe te gaan.
Maar goed, ze (onze schoonzus) gaat vandaag de reis van haar leven maken. Wat zijn we blij voor haar dat dit op haar pad is gekomen en dat ze nu kan gaan. Waarom gaat onze zwager niet mee ? Nog steeds koppig! En er tegenop zien dat hij weer afscheid moet nemen. Maar dat doen we elke dag van elkaar en of je dichtbij je kinderen woont,of ver weg er kan altijd iets gebeuren.
We moeten lachen om onze schoonzus, ze heeft haar dochter elf jaar niet kunnen knuffelen en vasthouden en dat gaat ze in 14 dagen tijd inhalen. Want ik had gelijk zei ze. Lijfelijk contact met je kinderen is toch veel mooier dan via een webcammetje naar elkaar zwaaien. Ze heeft het er ook al over dat ze volgend jaar weer gaat.
We hopen dat ze de schade in kan halen en dat ze inderdaad de komende jaren daar heen kan gaan. Ook hopen we dat onze zwager eindelijk zijn koppigheid eens laat varen en naar zijn dochter gaat om haar in zijn armen te sluiten.
Nu kan het nog en hij weet heel goed dat het ook een keer te laat kan zijn.
Geplaatst in de categorie: reizen