Vergeten grootheden
Speenhoff wordt nu een smartlappenzanger genoemd met een ontstemde gitaar. Hij was een van de grootste dichter/zangers die Nederland ooit gekend heeft, althans tot op heden. Als hij nu geleefd had was hij doorlopend lastig gevallen door lui die een roddelrubriek in een of ander blad voor zwakbegaafden verzorgen.
Toen wist hij ook voor enig opzien te baren. Gelukkig waren de media minder stompzinnig dan nu. Het is mij duidelijk dat ik schrijf over iemand die niemand nog interesseert. De schrijver en vertolker van 'Daar komen de schutters', 'Opoe had haar hele leven voor haar kinderen gesjouwd' en nog zoveel andere juweeltjes verdient een hommage. De weergaloze Wim Sonneveld nam het Speenhoff lied 'Het hondje van Dirkje' op zijn repertoire. Niemand durfde iets denigrerends te zeggen. Een gebakken drol van Sonneveld werd - terecht - als een delicatesse beschouwd.
Speenhoff bleef met ontstemde gitaar, rauwe stem en echtgenote Cesarine optreden tot hij op 75-jarige leeftijd, tijdens een bombardement op het Haagse Bezuidenhout om het leven kwam. Hij had, voor die tijd, kapitalen verdiend en verbrast.
Gelukkig heeft het Nederlands Theater Instituut al weer jaren geleden drie cd's uitgegeven, ook van Pisuisse en Eduard Jacobs.
Pisuisse was een troubadour, ongeëvenaard in zijn genre. Met het liedje dat eindigde met de zin: 'Ze zat met de gebakken peren van het hele bataljon' veroorzaakte hij een schandaal, niemand zou er nu nog aanstoot aan nemen. Met het liedje 'Dan denk ik altijd nog met liefde aan mijn eerste meisje van de zangvereniging' heeft later nog menig artiest furore gemaakt.
Ramses Shaffy, die met vuur onbegrijpelijke teksten zong, heeft bij mij veel goedgemaakt. Door van Pisuisse 'Mens durf te leven' te zingen.
Jean Louis Pisuisse heeft het meeste opzien gebaard met zijn dood. Op 47-jarige leeftijd werd hij doodgeschoten op het Rembrandtplein in Amsterdam door een vroegere minnaar van zijn veel jongere vrouw. Net als alle beroemde mannen was hij dol op jonge vrouwen. Deze vrouw had er echter even genoeg van gehad om steeds maar weer die slappe lul omhoog proberen te krijgen.
Natuurlijk was het een sensatie, maar veel mensen hadden in 1927 nog niet eens radio of krant. Bovendien had de gemiddelde mens het veel te druk met aan de kost te komen. Stel je voor wat een heisa er kwam als Paul de Leeuw dood geschoten werd door iemand die gewoon genoeg van hem had. Wekenlang werden we met nieuws en commentaar overstelpt. Makkelijk voor de media, die hoefden even niet te verzinnen waarover ze zeuren moesten.
Eduard Jacobs werd door Alex de Haas, de toenmalige cabaretdeskundige, vereeuwigd met een biografie: 'De minstreel van de mesthoop' getiteld.
Het werk van Jacobs was eigenlijk een groot protest tegen de prostitutie en de uitbuiting van de dames door allerlei gespuis. Toch heeft de ook reeds lang overleden Tante Leen het Jacobs liedje 'Dan moet je ook eens denken aan je moessie' nog tot een bescheiden succes weten te maken.
Geplaatst in de categorie: taal