Van oude mensen de dingen die voorbij gaan
Natuurlijk weten alle lezers van mijn columns dat deze titel van Louis Couperus is. Wie het niet weet dient ogenblikkelijk op te houden met lezen. Eerst moet dat prachtige boek gelezen worden.
Zelf heb ik er niet alleen van genoten, maar ook veel van geleerd. Uit dit gigantische boek blijkt dat niet alle mensen jong door God werden gehaald. De arbeiders gingen vroeg naar hun Schepper door de erbarmelijke toestand waarin zij moesten leven. De beter gesitueerden hadden meer kans om oud te worden.
Voor bijna elke bezigheid kon iemand in dienst worden genomen. De ouderen werden niet verstoten, zij bleven gerespecteerde leden van de maatschappij. Niemand ging zo vlug mogelijk met pensioen. Ongestoord gingen die leeglopers door met hun onbeduidende leven. Zij werden door hun minder fortuinlijke bedienden gerespecteerd. Er werd een schamele boterham verdiend.
Tegenwoordig wil vrijwel iedereen zo vlug mogelijk met pensioen. Helaas blijkt dan dat vrijwel niemand de kunst van nutteloos zijn verstaat.
Moedeloos wachten de stakkers op hun dood. Veel van die oude mensen worden in een verzorgingshuis opgeborgen en wachten hoe het einde zal komen. Onder leiding van een gediplomeerde mafketel mogen de bejaarden flauwe spelletjes doen.
Waarom wordt er niet besloten dat er boven de leeftijd van 75 jaar geen mens meer leven mag? Dat kan veel lijden voorkomen en de oudere medemens wordt geen onkostenpost meer genoemd.
Natuurlijk wordt dit humane voorstel niet uitgevoerd. Evenmin als mijn idee om kale Diederik Samsom in een oord te laten wonen waar iedere bewoner hetzelfde mankeert als hij.
Geplaatst in de categorie: woonoord
Vriendelijke groet van Eelt.