Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten over algemeen

Conceptie

Plotloos en zonder titel dringen ze zich op; de in embryonale staat verkerende aanvankelijke gedachten… voor een eventueel verhaal… een veelbesproken onderwerp… en gewoon beginnen met de aller-slechtst-denkbare versie. Op zich al een zoektocht die jaren in beslag nam en niet veel stof heeft doen opwaaien, in letterlijke zin dan.
De man en het huis: werktitel voor een werk waar nog geen steigerbuis, nog geen enkele plank, nog geen bout, geen schroef, geen ene moer voor was aangevoerd. Of toch wel? Een volwassen man met een leven, dat moest toch op zijn minst een beschrijving kunnen opleveren, of iets wat daar op lijkt… niet dan? Met zijn waardigheid aan de ene, en de schaamte aan de andere hand moet worden gezegd dat de tijd er rijp voor is.
Het is gezegd.
Vaak zijn het de verrassende bijeffecten van de halfslaap die, lijkt het – en buiten het bereik van schrijfhulpmiddelen natuurlijk – zorgen voor een kortstondige openbaring, een euforisch roesje, de kickstart van een nieuwe dag.


Hij wilde het zijn, maar op de momenten waarop hij het was, zorgde het willen ervoor dat er niets meer overbleef. Het willen zijn, bracht ideeën en het zijn, slokte alles op. Verteerde en doordrong de fysieke materie met het nog meer willen zijn. En zo raaskalde dat maar voort.
Hij vergeleek zijn gevoelens vaak, wanneer hij zijn blik langs de ruggen van zijn keurig op alfabet gehouden boeken liet glijden, en steeds als vanzelf halthield wanneer hij bij de brede gele band met het gebonden verzamelde werk van Franz Kafka was aangekomen, weer in alle ernst met vragen waarom het de schrijver niet behaagd zou hebben dat zijn werk na zijn dood gepubliceerd zou worden – des te pijnlijker dat zijn beste vriend hem heeft verraden, des te pijnlijker dat ik en zovelen met mij kennis heb genomen van die afschuwelijk goede stukken tekst.

De stapel literatuur die hij de afgelopen anderhalf jaar had gelezen had hem één ding duidelijk gemaakt, en dat was dat alle verhalen over doodnormale zaken handelden. Gewone mensendingen zoals dromen, verlangens, jaloezie, moord, afschuw, carrières, huwelijken, macht, drank, idealen, opkomst, teloorgang, oorlog, reputaties en drugs.
Zijn ideeën konden hem parten spelen en kwamen maar zelden tot volledig wasdom, en bleven vaak ergens steken, raakten verknoopt en bleken dan onontwarbaar te zijn en vormden samen een kluwen van gedachten, al dan niet ergens gesteund met enkele regels in een bestand met een naam in een donkere hoek op de harde schijf.
Soms vroeg hij zich af of hij niet beter een razzia kon houden in het alfabet om de letters uit hun schuilplaatsen te knuppelen, de letters die de woorden moesten vormen en tot de zinnen zouden leiden die in aaneengeschakelde alinea’s en met de verfijnde tussenpozen van een volgend hoofdstuk een verhaal zouden vormen. Het maakte dat hij was gaan geloven dat het verhaal de schrijver uitkiest, en niet andersom, zoals velen denken.

Schrijver: Patrick Schuiling, 14 januari 2024


Geplaatst in de categorie: algemeen

4.0 met 1 stemmen 79



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)