categorie: eenzaamheid

< vorige | alles | volgende >

Laatst toegevoegde hartenkreet (nr. 124):

"There were times I was so lonesome, that I took some comfort there"

In het restaurant is niets veranderd sinds mijn voorgaande bezoek; de zalen en vertrekken tonen zich in al hun luister en luxe.

Mijn eenzaamheid wurgt me zo ongeveer; zij is als een luchtledige dat mij niet toestaat te ademen en vliegt mij aan als een gruwelijk voorhistorisch monster met klauwen en vleugels.

Een oudere mevrouw, die wellicht iets vermoedt, naast mij aan een tafeltje, is tactvol en begint voorzichtig en aarzelend over het buitengewoon mooie oktoberweer.

Dan komt het gesprek op het huis aan de nabijgelegen rotonde dat ook op haar een merkwaardige indruk maakt. "Een kunstwerk" verklaar ik "waar niemand nog begrip voor heeft en zeker geen enkele Tilburger" Dit is weer eens een geval van kapitaalvernietiging, geïnitieerd door de Gemeente Tilburg!

Ik moet mijn weg vervolgen die middag en met een onderweg aangeschafte grote bos bloemen in de hand begeef ik mij naar een zorgwoning in een naburig dorp om mijn naar lichaam en geest ziekelijke collega te bezoeken wiens isolement de grenzen van wat nog draaglijk is eveneens ver overschrijdt.....

Schrijver: I.Broeckx, 17-10-2017

Deze inzending is 15 keer bekeken

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

5/5 sterren met 1 stemmen.

Print   |   E-kaart   |  

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

Naam:       E-mail:  

Bericht:

( vink aan als je niet wilt dat je emailadres voor anderen in beeld verschijnt)