Om de sentimentele herinneringen
Met heel veel moeite had ik hem opgespoord; een oudere, grijsharige meneer met kalende schedel die bij kennismaking handig, humoristisch en zeer levenservaren bleek te zijn.
Snel, voortvarend en deskundig heeft hij in mijn flatje de grote prent waarop die Praagse kerk staat afgebeeld die zozeer tot mijn verbeelding spreekt, het zwart-wit-portret van mijn levenslang getormenteerde moeder en de drie schilderijen, stammend uit mijn goede ouderlijk huis, voorstellend een stadsgezicht, een molen en een boerderij, opgehangen. De schilderijen van een onbekende kunstenaar die nooit roem verwierf, schijnen door mijn opa, die ik nooit gekend heb te zijn gekocht van een Belgische vluchteling na de Eerste Wereldoorlog en ze vergezelden mijn jeugd.
Nu kan ik mijn ogen onbekommerd en onbeperkt laten ronddwalen door mijn kamer en deze indien ik dat wens laten rusten op de foto, op de prent of op de schilderijen die sentimentele herinneringen oproepen en doen herleven...
15 maart 2024
Geplaatst in de categorie: kunst