Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten over overig

Eerste Klas maar toch...Tweede plaats.

Eerste klas maar toch tweede plaats, de positie waar ik me bevind, de situatie helder voor mijn ogen, hoe dat het leven leven, me nu eigenlijk af gaat.
Een te groot hart en voor m'n kop heb ik ook een plaat, maar ja ik heb ook niets te bieden, want in feite..j a sta ik nog steeds op straat, vroeg in de morgen zorgeloos maar ook tot 's avonds laat, heb van mijn broer gestolen, tot vandaag bleef maar groeien, dit gevoel van 'zelfhaat'!

Een lage kkstreek verdomme ga je schamen, die gast gunt jou geluk, hoe durf je op zijn shit te azen, ik zou je een paar knallen op je oog verkopen, laat je niet verbazen...de gunst die hij jou geeft en jij lapt respect aan je laarzen!
Waar ben jou nou mee bezig man, waar voor ben je dan geschapen, een doel te vinden op een plek maar je loopt alleen te dwalen, met een ingevallen bek en je ogen lijkend op kralen, maar ben eens eerlijk joh..je kunt niet eens op tijd de rekening betalen!
Waarom wacht je op geluk, besef dat je het moet gaan halen, in plaats van excuses te blijven zoeken  in zeven verschillende talen, telkens weer een stapje terug, dit proces blijft zich maar herhalen, iedere keer een tegenslag en dan zit je weer te balen, terwijl je van te voren wist dat het gedoemd was om te falen.

Een onzekere toekomst zoekende naar idealen, niet echt een rolmodel, wel veel waargebeurde verhalen, maar om die te vertellen moet ik diep in mijn rugzak afdalen, en als ik dan eerlijk ben daar zal ik geen voldoening uit gaan halen, geen lach op mijn gezicht, nee je ziet me dan niet stralen, zie het als een zonnige dag, en dan een dikke donderwolk, uit je binnenzak halen.
Ik praat geen heilige boontjes shit, ik loop mijn eigen paden, de dingen die ik doe en keuzes die ik maar blijf maken, een vicieuze cirkel en mijn brandstof is aan het op raken, ik zie mensen op de wolken zitten terwijl ik vecht met draken, kruipend door een slangen kuil, laat me toch ontwaken!

Dromen doe ik heel de dag, ik kan de realiteit niet verdragen, dus loop ik over straat filosoferen en me af te vragen, of mijn talenten worden opgemerkt door mensen die ze zagen, een lange tel bewondering voor dat dit weer begint te vervagen, zo blijft inspiratie niet vloeien dat komt soms in vlagen, soms is het er gewoon kon ik de tijd dan maar vertragen, om wat woorden op te schrijven en daarmee aandacht te vragen, voor mensen in de struggle uit verschillende financiële lagen, die net als ik moeten leven in de straten, verslaafd aan alcohol, medicatie, roken, meditatie, gokken of benzo's en opiaten, door het systeem genaaid.. wie de fuck heeft het in de gaten?

Schrijver: Dèvin Witte Wel
13 juni 2022


Geplaatst in de categorie: overig

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 643



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)