Lege dagen en lange nachten.

Nooit heb ik echt over een toekomst na gedacht. Elke dag kwam zo als hij moest komen. Zonder dat ik nadacht, hoe het zou zijn als ik ouder was. Nu ben ik ouder, nog niet bejaard maar ook niet piepjong. Net voorbij de vijftig wat is dat nu.

Nu is voor mij een eenzame tijd, nooit vermoed dat ik dat ooit mee ging maken. Lange dagen vol van verveling en niets doen. Klusjes zat, dat wel. Maar om steeds die zelfverplichting op te brengen. Dat is mijn zwaarste taak.
Wat zou ik graag alles laten liggen en waar voor sta ik nog op?
Elke ochtend hetzelfde ritme en ik ben nog niet eens oud.

Genieten van de dingen, waar eerst geen tijd voor was. Ik kan er geen een vinden, misschien als ik werk met een lijst. Niets gaat meer van zelf, denk na over elke stap die ik zet. Word al moe alleen van de gedachte en ik geef aan de gemakzucht toe. Begin te ijsberen en verdrink in mijn zielige ellende. Is het zo zielig hetgeen ik zeg. Niemand om mee te praten, je zorgen te delen. Altijd alles maar alleen doen. Je zelf er toe zetten, het maakt mij zo moe.

Wil niet verdrinken in mijn eigen verdriet. Maar denk aan de nacht die straks weer komen gaat. Elke uur wel een keer wakker, niet zo gek lichamelijk ben ik niet moe.
Geestelijk voel ik mij tachtig, daar boven in het hoofd, daar is nooit rust. Is dit nu mijn leven, waar ik voor geboren ben.
Mistroostig denk ik aan morgen die net zo is als vandaag. Ineens maak ik mij zorgen: als elke dag hetzelfde is.
Waar is het verleden – heden – toekomst dan heen gegaan?

Zie ook: http://vertelsels-van-regenboog.50plusser.nl/

Schrijver: E van Dam, 9 maart 2010

evertjetelfort.nl

Biografie van deze schrijver

Eenzaam alleen hetze alleen hetzelfde

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.6 met 7 stemmen 524