Een bezoek aan de Merantistraat
De Merantistraat, een stille zijstraat van de Academielaan ligt in een uithoek van de stad en eendere huizen rijgen zich er aaneen in een sequentie die een ronduit doodse indruk maakt. Deze omgeving vormt het decorum van mijn vroegere, zinloze en tot wanhoop stemmende universitaire "carrière" en mevrouw woont er al vijfentwintig jaar in het huis, dat slechts opgesierd wordt door enkele prenten aan de wand, voorstellend de Hasseltse Kapel en de Heuvelse Kerk. De portretten van de kinderen en kleinkinderen en van een nog jonge, flamboyant ogende meneer, de voormalige echtgenoot van mevrouw, zijn wel prominent in de overigens kale woonkamer. Uit dankbaarheid voor mijn bezoek grijpt mevrouw me bij beide handen. De zo geliefde kinderen en kleinkinderen komen te weinig en mevrouw zit hele dagen in ondraaglijke eenzaamheid voor zich uit te staren nu bovendien ouderdom, blindheid en een spraakstoornis haar overvallen hebben. Ik kan niet nalaten te beloven spoedig terug te keren.....
Geplaatst in de categorie: ouderen