Een troostende droom in tijden van crisis
De nacht valt na een van de dagen, getekend door crisisgevoelens.....
De slaap overvalt mij en in mijn droom zie ik mijn oude ouders, zo dierbaar, zo lang al niet meer te midden van de levenden...
Ach, als zij dit eens zouden hebben meegemaakt! Vader klemt een dikke sigaar tussen de lippen. We zullen samen op reis gaan, een reisje langs de Normandische kust. We zijn al bepakt en bezakt. De waanzin van de droom kent nu eenmaal haar absurde voorvallen en wendingen. Het is alsof er nooit iets gebeurd is, alsof de zeis van de dood niet alles heeft afgesneden.
's Morgens vloeien mijn tranen om het weerzien en om de wreedheid van het afscheid....
Geplaatst in de categorie: afscheid