Korte en lange dagen.
Natuurlijk weet ik net zo als ieder ander dat er 24 uur in een etmaal zit;
waar wij zo gemiddeld 17 uur van wakker zijn. De een wat korter de ander wat langer. Dat is de kloktijd, maar veel mensen kampen ook met een emotionele tijd. Dan heeft de tijd soms heel lange of korte dagen. De ene dag is de andere nu eenmaal niet. Veel zullen nu denken gelukkig maar anders was het een saaie boel.
Daar zit het hem, als je net als ik vrij beschadigd uit het leven kom. Dan kan je wel eens zware emotionele dagen hebben. Je ben eigenlijk net een wip de ene keer ben je vrolijk en kan de wereld even niet stuk. Het andere moment komt er geen einde aan een vaak regenachtige dag. Dan lijken de minuten wel uren. De dag wil maar niet aan zijn eind komen. Of meer de tijd die niet op schiet.
Meestal vind ik de tijd om op te schieten om haar een beetje harder te laten lopen. De beruchte vrije tijd die uitmond in verveling. En reken maar als je dag in dag uit in huis zit dan zijn het lange dagen. Ik ben geen rijk persoontje dus ik kan niet elke dag naar de stad gaan om te winkelen, maar erger nog je wordt ook lui.
Zo lui dat ik jaloers ben op de mensen die juist tijd te kort komen. Neem nu af gelopen twee weken, normaal schrijf ik gemiddeld 1 keer per week wel een stukje. Maar dan moet je wel iets hebben om over te schrijven.
Dus aan alle mensen met tijdtekort. Het lijkt misschien aantrekkelijk om de hele dag niet naar de tijd om te zien. Dat is maar voor even geloof mij! Binnen de korstte keren is er niets meer aan. Het is wat dat betreft altijd oneerlijk verdeeld geweest.
Hopelijk komt er nog een punt in mijn leven, dat ik ook weer eens de tijd kan vergeten.
Geplaatst in de categorie: emoties
Dat als alles voorbij schiet, ook niet zo prettig is, begrijp ik. Vandaar dat het oneerlijk verdeeld is.
Ik hoop voor je dat het aantal oneindig lange dagen af zal nemen.
Te snel voorbijschietende dagen zijn trouwens ook niet heel fijn, dus ik wens je dagen van een mooie lengte toe.