Hartenkreten

een week de hond / een week de haren

het is mijn week van het co-hondschap. Ik probeer al twee jaar uit te zoeken of ik de co- of het -hondschap heb.
Bij co-ouderschap is dat simpeler, maar daar ga ik niet over uitweiden.
Dus ik haal de hond, zo dacht ik dat we afgesproken hadden, en na twaalf mails weet ik waar en wanneer.

Het loopt allemaal vlot, de afspraken, een mailtje meer of minder, ’t is gratis en na enkele uren weet ik het precies: ik haal de hond vandaag om twee uur.
Voordeel van een hond: kwart na twee is ook goed hoor, hij kijkt geen klok.
Dan volgt er na een hele begroeting een likbeurt een hele week weidse vlakten ontdekken, ontelbare bossen om in verloren te lopen, bijpraten en voor ik het weet is het –hondschap, zijn beurt dus.

Hij haalt de hond op, die begroet en likt weer en wat hij daar dan doet is me een raadsel, ik vraag het niet.. Ik heb dan de haren. Op mijn jas, in mijn auto en ik poets ze op. Het lijkt magie: haren weg, hond terug, haren terug, hond weg.
Het is haren- hondschap maar niemand gelooft me, de hond weet het, en ik ook en zo is het voorlopig goed.

Schrijver: jandeb, 18 november 2009