Gulden rechthoek
Ik streep op veertig procent, de diepte moet duidelijk zijn, in de verte het donkerblauw. Vurig de zon boven een einder die onbereikbaar is, vlammend een zee van verlangen.
Aan de kant, waar ik ben gestrand, teken ik amoebe na amoebe, in ontelbaarheid vormen zij de duinen waarachter ik lig in de warmte van de zon. Bradend bruinend vergeet ik de tijd, kon ik hier maar altijd zijn.
Geplaatst in de categorie: emoties