In wankel evenwicht
De nacht is mijn vriend, donker lacht hij naar een verleden en ben ik jong, de droom is levensvatbaar.
De dag gebiedt werk, een wekker mekkert opstaan, je moet er op uit, de jaren hebben je versleten.
Ik dans het koord, heen en weer, uiteindelijk boeit het mij niet meer.
Geplaatst in de categorie: afscheid