Betovering
Daaronder, daar waar de bodem is waar niemand terecht wil komen zingt een wezen een lied. Verscholen tussen het gebladerte van de tijd. Terwijl de klok tikt zingt een nachtegaal zijn eigen lied. Hij heeft nu eenmaal het geluk daarboven op die mooie tak te kunnen zitten.
Het was vanaf die mooie tak dat hij de twee verliefden zag zweven in hun eigen wereldje. Hand in hand dansten zij hun dans der liefde. De bomen wiegden zachtjes mee op de onhoorbare muziek. Muziek welke alleen gevoeld kon worden door uitverkorenen.
De maan knipoogde glimlachend naar die mooie wereld daarbeneden. En hij blies een zacht briesje naar de twee toe. Een briesje dat het koppeltje aaide met een zachte kus.
Ogen die elkaar betoverden met hun magische blik. Woordjes die smolten in de lucht gevuld met gelukzaligheid. In een droom die gedroomd werd in de mist was een onzichtbare verbinding werkelijkheid geworden.
Zoektochten die werden beëindigd omdat het geluk gevonden was. Ofschoon verborgen tussen de raadsels van het leven.
En zo zweefden zij terwijl de nachtegaal hun geluk kon proeven. Het wezen tussen het gebladerte glimlachte. Raadsels die nooit zouden worden opgelost omdat iedereen met zichzelf bezig was.
Bovennatuurlijke gevoelens die harten sneller doen kloppen terwijl de warmte bezit neemt van gedachten die ontspruiten uit genegenheid welke ervoor zorgt dat twee mensen hun omgeving betoveren met alles wat in de macht der liefde ligt en…
Geplaatst in de categorie: liefde