De pijn van het afgewezen zijn

Ooit zag ik een vriend lezen in een boek met dezelfde strekking als de titel hierboven en er schuilde veel waarheid in die zinsnede, vond ik en vind ik. Veel mensen reageren nog primitief op de pijn, die het afgewezen-zijn veroorzaakt en dat vertroebelt en vervalst hun perceptie, waardoor ze hun gemeenheid voor waarheid houden en hun afreageermechanisme voor lief. Ze zullen er alles aan doen om diegenen, die hen afgewezen hebben, te gronde te richten, hun zogenaamde nadelen uitvergroten en zonder intelligente toelichting in de schandpaal hangen, opdat mede-afgewezenen met eieren en drek gaan gooien.

Zulke afgewezenen zitten op hun tronen in hun wrekende delen en ze genieten sadistisch van hun zielloze speldeprikken. Ze gooien de ware schoonheid te grabbel en maken zwart wat licht is. Het zijn duisterlingen, die in wezen jaloers zijn op de schoonheidsbelevingen van zuivere zielen, die erotiek en mystiek wel weten te vergoddelijken.

Nogmaals, Charles Baudelaire was de grote wijze, die ons leerde dat we het meest vulgaire met het meest verhevene moeten verenigen om tot ware verlichting te komen. Wie daar niets van snapt, moet niet doen of hij/zij het beter weet. Voor viswijvengekijf zijn er andere sites beschikbaar.

Mijn vriend in de grote penarie leerde me slechts door het tonen van die titel een grote les, die ik nog steeds hanteer. De meesten van de maatschappelijk ontspoorden zijn door hun ouders afgewezen en later door hun geliefden. Liefdespijn is het ergste wat er is, het kan mensen werkelijk slopen, hoe talentvol en geniaal ze ook zijn. Zo iemand heb ik gekend. Het ene moment zit je nog gebak met hem te eten en later verneem je dat hij zichzelf doodgeschoten heeft. Meestal de liefsten zoals hij. Dat verandert je levensvisie voorgoed. Iemand vertelde me dat zijn vriend zichzelf had doodgemaakt op de muziek van Pink Floyd. 'Is there anybody out there?'. Geïsoleerde eenzaamheid is het gevolg van afwijzing en dat is levensgevaarlijk. Te weinig onderkend.

Ik heb hele bibliotheken leeggelezen en ik weet dat het grofmazige vaak diepesthetische essenties in zich huist en dat het tegendeel absoluut ook waar is. De fopbrillen bedriegen ons en onze bagage is vaak ontoereikend. Enkel de veelbelezen, van nature vlijmscherpe beschouwers kunnen het kaf van het koren scheiden en niet de ordinaire, afgunstige, bibberende eendagsvliegen. Zij verbranden zichzelf zonder enig roemrijke statuur, als ratten, die denken dat er voedsel zit in smerige afvalbakken, maar ze stikken geheid in de plastic bakken. Afgetroefd.

Afgewezen worden en onbegrepen zijn is niet langer een zware beproeving, die kantjeboord kan geraken, het is juist een zegetitel, een geweldige promotie, een adelstand, omdat het op goddelijke en magische manier alle domme vijanden krachteloos, wapenloos en zinloos maakt. Dit inzicht is nieuw. Ik ben de eerste die ermee komt!

De pijn van het afge nieuwe inzicht

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.5 met 4 stemmen 93