"Bergsteigen und wandern im Tuxertal"
In de laden van mijn oude, eikenhouten bureau, dat mijn moeder voor mij kocht toen ik te midden van mijn familie nog de erenaam "studiehoofd" droeg en zestien jaar oud was, vond ik een lichtgroene kaart, waarop de trotse zwarte tekst in zwarte letters prijkt: "Bergsteigen und wandern im Tuxertal"
En waarachtig: twee indrukwekkende stempels op het kaartje getuigen van mijn inspanningen en mijn klim tegen de steile wand van die heuvels in die lang-vergeten schitterende zomer van mijn jeugd.
Als alle vakjes van het boekje gevuld zouden zijn met stempels zou ik de gouden of zilveren medaille verworven hebben die het "Fremdenverkehrsverband Tux" als beloning voor een dergelijke prestatie verstrekte.
Ik was met mijn jeugdvriendin Lucia die, nu ik 63 ben, nog altijd aan mijn zijde loopt, naar Lanersbach in Oostenrijk gereisd.
De blauwe hemel van dat land strekte zich kennelijk welwillend boven ons uit en de groene berghellingen vormden een uitdaging voor ons.
De wandelstok met de scherpe, metalen punt die zich kan vasthechten in de meest rotsige bodem, staat nog altijd op mijn balkon en herinnert me voor altijd aan dat verre jaar.
Deze heeft eens met mij de lange terugreis aanvaard en vormt voor altijd een souvenir aan onze expeditie
Geplaatst in de categorie: reizen