Marathon op 35 kilometer
De gedachte aan wat volgt doet clusterbommen onderhuids ontploffen. De schokgolf galmt, in kieren en gaten. Is dit een doodlopend spoor in en lichaam dat zich ondertussen vult met marcherende soldaten? Dit is niet het eindstation! Hier stoppen is nauwelijks te verkroppen.
Bestrijd dan toch dat snel naderende zwaard van Damocles, splijtzwam van lichaam en geest in deze strijd met de kilometers van oneindigheid. Vergeet dan toch deze pijn, deze bakoven, vergeet dan tocht die man met de hamer bijna aan het einde van zijn Latijn.
Vergeet dat je lijdt, dit stroperige asfalt, het is allemaal slechts een kwestie van tijd. Vergeet dat dit lichaam huilt. Het is maar een lijf dat even zijn plek verruilt. Vergeet het, denk aan dat zonnetje straks, aan de rust van het maanlicht vanavond, denk aan de warmte van dat vuur dat, de laatste maanden, zo aangenaam brandde diep in mij, zoek nu de luwte, deze locomotief is nu op stoom; dit is het babytje dat ik ga baren.
Geplaatst in de categorie: sport
Pijnlijk, prangend en toch prachtig