Garzweiler II
Stel je voor...
Je krijgt post van je stroomleverancier, toevallig ook de grootste stroomleverancier van het hele land. Je opent de brief en begint te lezen.
In de brief staat dat je stroomleverancier je huis wil kopen om het vervolgens te slopen. Je denkt: "Nou moe, zijn ze nou helemaal gek geworden!", en leest verder. Er staat: "In de grond waarop uw huis is gebouwd bevindt zich op 180 meter diepte bruinkool. Onze maatschappij is erg geïnteresseerd in deze grondstof, omdat wij deze kunnen gebruiken voor het opwekken van stroom in onze electriciteitscentrales".
Stel je voor...
Ze willen jouw huis met de grond gelijk maken om de bruinkool te kunnen delven. Sterker nog: ze willen het huis van jouw buren óók. Nog sterker: Iedereen in jouw straat heeft deze brief gekregen... Als ook achtduizend andere dorpsbewoners! Want het energiebedrijf wil het hele dorp met de grond gelijk maken, en de grond vervolgens tot wel 200 meter diep afgraven. Van het hele dorp zal niets overblijven. Alles gaat plat. De huizen, de scholen, de kerken, het hele winkelcentrum, het spoorwegstation en zelfs monumentale gebouwen. En ze blijken er nog toestemming voor te hebben ook! En dat terwijl sommige van je buren al wel veertig jaar in hun huis wonen- of het geërfd hebben- of er onbetaalbare, ontzettend dierbare herinneringen aan hebben. Zelfs de oudere, geboren en getogen dorpsbewoners zullen moeten verkassen. Dit dorp gaat tegen de vlakte en wordt tot op een diepte van 200 meter afgegraven.
Er wordt welliswaar een fors bedrag voor je woning geboden, maar het is eigenlijk al géén bod meer: je kunt het aannemen of niet, maar je huis zal zo of zo gesloopt worden - goedschiks of kwaadschiks. Je kunt meewerken of je verzetten. Je mag kwaad worden, kunt doorslaan of tot bezinning komen... hoe dan ook: de sloophamers zijn onderweg...
Stel je voor...
Je denkt misschien dat ik een verhaaltje aan het verzinnen ben, maar niets is minder waar: dertig kilometer ten oosten van Roermond baggert de dagbouwgraafmachine "Garzweiler II" een gat tot wel 210 meter diep over een oppervlakte van wel 52 vierkante kilometer. Je zou er maar wonen... Otzenrath bijvoorbeeld: het dorpje met 1.600 inwoners wordt momenteel compleet nieuw opgebouwd op circa 10 kilometer afstand ten noorden van het vroegere dorp. Alle bewoners kregen destijds in 1995 de brief op de deurmat, velen dachten dat het nog zo'n vaart niet zou lopen. Het dagbouwgebied van Garzweiler I lag immers aan de andere kant van de Autobahn 44, een belangrijke snelwegverbinding tussen Düsseldorf en Aachen. Daar zullen ze toch wel met hun fikken van afblijven?? Stel je voor...
Maar helaas viel het vies voor die bewoners tegen: het Duitse energieconcern RWE tekende contracten waardoor zij verplicht is om alles wat door Garzweiler I en II tegen de vlakte gaat weder op te bouwen. En het bruinkool blijkt veel geld waard, zóveel dat RWE er alles voor over heeft om het uit die grond te kunnen scheppen. En dus werd snelweg 44 in 2006 over een lengte van acht kilometer tussen de knooppunten Holz en Jackerath compleet van de kaart geveegd, en de snelwegen 46 en 61 zijn voortijdig verbreed - alles betaald door de RWE - om het omgeleide verkeer op te vangen: Garzweiler II is een feit geworden.
Stel je voor... Het zou je huis maar zijn.
Een tijd lang bezochten vele nieuwsgierigen de dorpen Spenrath en Otzenrath. Na het vertrek van alle inwoners binnen het gebied van Garzweiler II waar deze dorpen onder vallen, leken de dorpen op echte spookstadjes. Ramen en deuren van huizen en andere gebouwen waren dichtgetimmerd, de straten waren leeg. De enige mensen die nog in het dorp achter waren gebleven waren de doden, die begraven lagen op de Katholieke en Evangelische begraafplaats. Maar zelfs de begraafplaats zou worden verplaatst naar Neu-Otzenrath, het vervangende dorp.
De gigantische dagbouwgraafmachines Garzweiler I en II danken hun naam aan het gelijknamige dorpje, waarmee het afgraven van bruinkool in 1980 alhier begon. Ook dát dorp werd opnieuw opgebouwd - op een plek, zo'n 10 kilometer bij de dagbouw vandaan. Ondertussen zijn de eerste kale vlaktes waarmee het destijds begon weer hersteld en trekken de eerste bewoners op "het nieuwe land".
En ondertussen vreet zich Garzweiler II een weg riching Nederland. In 2044 zal het afgelopen zijn met Garzweiler. Het doel is dan bereikt, de bron van bruinkool zal dan compleet uit de Nordrhein-Westfaalse bodem weggegraven zijn. Maar er zijn nog steeds mensen die 's nacht wakker liggen. Een aantal dorpen liggen nog in de weg, en zelfs de nog maar net vanwege de ontbrekende A44 verbrede Autobahn 61 zal in 2017 van de kaart worden geveegd. Tegen die tijd zal de in 2006 gesloopte Autobahn 44 er weer liggen en zullen nog 7.600 mensen hun huis moeten inleveren. Mensen die de laatste jaren regelmatig post van hun energiemaatschappij hebben gehad: De inwoners van Borschemich bijvoorbeeld, waar het groter wordende Garweiler-gat in 2017 zal zijn aangekomen...
Een negenentachtig jarige inwoonster die weigerde om naar het nieuwe Boschemich te verhuizen, overleed kort nadat ze uit haar huis moest worden gezet. Garzweiler gaat gewoon verder met het afgraven van bruinkool. De wortels van mensen, hun huizen en alle culturele en emotionele waarden van het ingerichte landschap zullen door de graafmachine Garzweiler II als onkruid uit het landschap worden weggeplukt.
Geplaatst in de categorie: woonoord
garzweiler
810
Geef je reactie op deze inzending: