Inloggen

biografie: Ad Langebent

[1933 - 1997]

Langebent was een van beste interviewers uit de Nederlandse televisiegeschiedenis. Zijn gloriedagen lagen in de tweede helft van de zestiger jaren en begin jaren '70, toen hij deel uitmaakte van de gouden Brandpuntploeg met onder meer Frits van der Poel, Aad van den Heuvel en Ed van Westerloo. Tegelijkertijd was hij een raadselachtig mens met een gecompliceerd privé-leven, waarvan hij soms een tipje oplichtte om vervolgens het hele doek met een harde klap weer dicht te gooien.  

Hij was een man die altijd de feiten wilde kennen, de feiten wilde achterhalen, checken en dubbel checken en triple checken, op het idiote af soms. Ed van Westerloo vertelt dat er een keer een collega was die het had over de 150 leden van de Tweede Kamer. Ad vroeg dan: heb je ze wel geteld? Wie zijn politieke interviews nu terugziet, heeft niet het gevoel dat hij naar de schrik van het Binnenhof zit te kijken, zoals zijn bijnaam was. Hij stelt vragen die wij volkomen normaal vinden. Het verschil is dat Ad ze stelde in een andere tijd, waarin politici regenten waren die niets van journalisten te vrezen hadden. En hij ze stelde ze ook aan de eigen KVP-politici. Hij kon een dossier afpellen tot er niets meer van over was. In die zin stond hij mede aan de wieg van moderne actualiteitenrubrieken als Netwerk en Nova.

Hij was door en door katholiek; als jongen was hij dan ook voorbestemd om priester te worden. Na een jaar opleiding bij de redemptoristen kwam hij gedesillusioneerd terug. Met een andere kijk op zijn leven en op zijn geloof. De sleutelscène in zijn biografie.

In de herfst van zijn carrière werd hij correspondent in Rome, het centrum van de wereldkerk. Werd hij weer katholiek? Werd hij nóg katholieker? Misschien namen de vragen alleen maar toe. Hij zei ooit tot de regisseur van de documentaire ‘De feiten zijn heilig’ Stijn Fens: "Als ik nou straks dood ben en er blijkt niets te zijn, dan zou ik me zó belazerd voelen."  De dood hield hem bezig, zeker in de maanden voor zijn dood.

Ad stierf alleen, in zijn huis in Soest, nog maar net weg bij de KRO.