Vertrouwen herwinnen
Polarisatie is een naar ding. Polarisatie betekent dat er partijen ontstaan die zo boos op elkaar zijn, dat beide partijen niet meer naar elkaars argumenten luisteren, maar achter elk argument zelf een argument zoeken waarom de tegenstander slechte bedoelingen heeft. Dat gaat elke partij dan ook doen. Mensen die daarin willen bemiddelen worden automatisch door hun eigen kamp als verrader gezien, terwijl het andere kamp hen ziet als spionnen of gezanten die met dubbele tong spreken.
In de Verenigde Staten zijn twee politieke partijen die zich na Ronald Reagan in kleine stappen meer en meer gepolariseerd gingen gedragen. Je weet wel, Reagan, de man die zei dat de regering niet de oplossing was, maar het probleem. Hij introduceerde beleid: de rijken rijker maken, omdat dit de armen rijker zou maken. Zo’n man. De overheid was een probleem voor de rijken, daar had hij wel gelijk in, maar een oplossing voor de armen omdat die zonder overheid geen kans maakten op een eerlijke inkomens- en vermogensdeling.
Als iets in de Verenigde Staten gebeurt, gebeurt het later hier ook. Succesvolle politieke strategieën worden sinds 1945 uit het land van de democratie geïmporteerd en zo ook polarisatie. Je ziet het in de afhandeling van de Rutte-affaire. Nadat Ollongren per ongeluk wat papier richting de camera had gehouden, viel iedereen over Rutte en werd de man bijna gevierendeeld. Maar toch gebeurde dat niet. Wat in Amerika geleid had tot een tranentrekkende aftred, eindigde in Nederland met een motie van afkeuring en een premier die met droge ogen beweerde dat hij bleef in het belang van Nederland.
Ik weet niet wat de slachtoffers van de toeslagenaffaire en aardbevingen daarvan vinden, maar het belang van Nederland heeft hij eigenlijk nooit echt goed behartigd. Hij heeft vooral het belang van de grote bedrijven behartigd en toont zich daarmee een waardig erfgenaam van Ronald Reagen. Tot nu toe heeft hij van links tot rechts de partijen in zijn plannen meegekregen en nu de VVD de grootste is, zal dat wel weer lukken. Want Kaag beet niet door toen het kon. En, naar ik denk, ook verstandig.
Want daarmee koos ze dus niet voor verdere polarisatie en te vereffenen rekeningen, maar voor een gesprek waar argumenten blijven gelden. En dat is het enige wat Nederland regeerbaar houdt, want als in Nederland de partijen polariseren, is regeren onmogelijk. Er zijn dan namelijk geen meerderheden meer.
Dat is nu al moeilijk genoeg. Ik dank daarom ons kiesstelsel en de versplintering van de politieke partijen. Hoewel ze allen kakofonisch kakelen om aandacht, weten ze dat ze gedwongen zijn de achterkamers in te gaan met een wijze man, Herman Tjeenk Willink, die in een geheim overleg de eerste stap zal weten te zetten naar een nieuw kabinet. Het bijzondere is dat Herman Tjeenk Willink de enige in Den Haag is die zich niet hoeft in te spannen om het vertrouwen te herwinnen.
home.nlGeplaatst in de categorie: actualiteit
Willink
42
Geef je reactie op deze inzending: