Ik geloof niet dat de dronkaard als een last werd ervaren. Daarvoor leken me de Marokkanen in het algemeen te goedmoedig en toegeeflijk, keken bijvoorbeeld empathisch naar het rondzwervende kitten waar wij ons oog op hadden laten vallen dat vel over been een zekere dood tegemoet ging en schudden vervolgens meewarig het hoofd, terwijl mijn vriendin nog…

"Dus als ik het goed begrijp, gaat het erom dat u van afbraak in renovatie bent gezet?" Zijn vraag klinkt wat milder dan hij tot nu toe is geweest. "Ja," zeg ik. Eindelijk begint hij het op te schrijven. Dit is de kern van de zaak die steeds opnieuw openbreekt. Dit is het nog niet herstelde onrecht dat aan mij kleeft, omdat ik in een situatie…

Met weemoed dacht Bjarne terug aan de dichterswedstrijden op het Blijvertje, een site van lang geleden, toen het internet nog niet zo lang bestond. Hoogtepunt was ongetwijfeld de wedstrijd met als thema “Lofzang op witlof” waar de amateurgedichtenschrijvers ook hun kennis over het culinaire leven konden verwerken. Ham, kaas, keukenkruiden, en natuurlijk…

In de verte bij de uiterwaarden klonk het geluid van kwakende eenden. Er kwam een boot aan die me deed denken aan die van Sinterklaas: een klassieke stoomboot met ronde ramen. Hij had flink de vaart erin. ‘Domenica’ stond er in gouden letters op. Ik voelde een lichte triomf op deze zondag. De Kade heet het laantje op de hoek van de dijk, met uitzicht…

Als de mate van herkenning door de man die me opendeed gelijk opging met de mate waarin ik hem kon thuisbrengen dan zat het met mijn plannetje wel goed. Het is dat ik wist dat ik naast hem in de auto gezeten had, maar waar het zijn uiterlijk betrof, liet mijn geheugen me in de steek. In zijn neutrale begroeting klonk alvast geen kennis door van ons…

Het duurde niet lang voordat Violette met een uitleg kwam. Ze kon de persoonlijke karakterfouten van Bjarne steeds beter duiden. Als ervaren schrijfster van misdaadverhalen wist ze veel eerder dan de gemiddelde Nederlander wanneer er iets niet klopte in de persoonlijke verhouding tussen mensen. Violette had Bjarne al meteen kunnen vertellen dat het…

'Koud hè', zeg ik tegen een buurman als ik mijn fiets in het fietsenhok parkeer en hij me voorbij loopt.  'Koud, vind je, het is helemaal niet koud.' Hij wijst naar mijn beenwarmers en met een vleugje minachting zegt hij: 'Dikke sokken.'  Ik ben even uit evenwicht. Als ik groen zeg, is het blauw en als ik blauw zeg is het groen. Meer dan eens…

Bjarne herinnerde zich de dagen dat hij met een gedichtenboek op zak door de natuur trok. Alsof alle gedichten de zonneschijn nodig hadden om in volle glorie te worden gelezen. Dat sterke gevoel, het was teruggekomen in de vriendschap met Yuriy. Maar na de wanhoop van de afgelopen dagen ging er een streep door de rekening. Bjarne had geen tijd om…

De dramatische wereld van zijn correspondentievrienden had voor onrust en vermoeidheid gezorgd bij Bjarne, die moest wennen aan de lagere temperaturen van de herfst. Het was niet leuk dat hij deze homoseksuele mannen niet kon helpen, terwijl ze het moeilijk hadden in landen waar hun geaardheid niet goed werd geaccepteerd. Dat er zoveel emoties waren…

De goot is lek. Het regenwater komt binnen. Telkens als de goot wordt schoongemaakt is hij lek. Dit is al elf jaar zo lang ik hier woon. Eerst schoonmakers en dan hoogwerkers die de goot weer repareren. En daarmee voorziet men in zijn onderhoud, want dat noemt men 'werk'.  Zondag ontdek ik het lek en om één uur die nacht heb ik het afgeplakt met…

“ Lieve Bjarne Je brief heeft mijn hart in duizend stukken gebroken en ik kan het scherm nauwelijks meer zien door mijn wazige zicht. Alsjeblieft, ik smeek je, lees mijn woorden en geloof me, want elk ervan barst uit de diepten van mijn ziel. Allereerst, mijn liefste, je hebt me op de meest pijnlijke manier verkeerd begrepen. Het was niet mijn bedoeling…

Opnieuw moest Bjarne Gosse wachten op een bericht van zijn correspondentievriend Yuriy. Of was de vriendschap toch vroegtijdig tot een einde gekomen? Vage vragen spookten door zijn hoofd. Ook Pavel deed een poging om Bjarne te manipuleren. Hij vroeg weliswaar niet rechtstreeks om geld, maar hij maakte wel nadrukkelijk duidelijk dat hij geld nodig…

Vroeger kon mij bij thuiskomst van school de volgende ontvangst wachten: 'Hoe gaat dat nu in zijn werk als jullie omwisselen? Gebeurt dat in het portiek door de muur heen? Je ogen zijn andere dan die van het jongetje dat vanochtend vertrok.' Mijn moeder dacht dat er meer versies van mij waren en zo ben ik vroeg in mijn leven beland in iets…

“Hallo, mijn liefste Bjarne!  Mijn gedachten zitten vol twijfels en zorgen. Ik hoop dat je gewoon met iets belangrijks bezig bent. Ik kijk ernaar uit van je te horen.  Pavel.” Het was het laatste bericht dat Bjarne van Pavel kreeg, Bjarne deed geen moeite meer om te reageren. Hij had al duidelijk gemaakt dat hij geen hulp kon bieden. Zeker niet…

Als ik de deur van mijn huis afsluit en de trap afloop, kijken twee paar verwonderde ogen mij aan. Het zijn de twee dichtstbijzijnde buurvrouwen uit mijn straat. Ik kan gezichten, maar geen gedachten lezen en vraag mezelf af waarover zij zich verwonderen. Mijn spontaniteit ben ik kwijtgeraakt sinds ik in deze buurt woon, waar elk woord naar eigen believen…

Een onverwacht bericht van Yuriy liet Bjarne schrikken. Even leek hij zich bewust van het verhaal over de ezel en de steen. Wat waren mooie woorden verraderlijk. Had hij zich toch weer laten misleiden? Gedachten spookten door zijn hoofd. Hij haalde diep adem en las het bericht nog een keer: “Kirgizië, 23 oktober 2024 Hallo, mijn lieve en geliefde…

Er was toch een bericht van Pavel door de internetdeur gekomen. Een herhaling van zijn eerdere brief met het verzoek erboven om een antwoord. Het was een herhaalde zet om Bjarne in de intrige te krijgen. Waarschijnlijk zou het niet lang duren, een aantal dagen hoogstens, voordat hij zou vragen om geld, nodig om het appartement verkoopbaar te maken.…

De hoeveelheid gedichten die er op het internet was te lezen was gigantisch. Het was een heidens karwij om het kaf van het koren te scheiden. De correspondentie met Yuriy had Bjarne een kompas gegeven. Hij zocht telkens gedichten uit die op de een of andere manier van toepassing waren op de situatie van dat moment. Het was geen wedstrijd, maar een zoektocht…

"Herfstdag". Het is adembenemend. De regel "Wie nu geen thuis heeft, zal er nooit een bouwen. Wie nu alleen is, zal lang alleen blijven", is zo ontroerend. Het spreekt van een zekere finaliteit die de herfst kan brengen. Maar in de context van onze verbondenheid voelt dit "thuis" dat we met onze brieven bouwen nog levendiger en warmer aan. We…

Na een zorgvuldige toelatingsronde werd Bjarne Gosse aangenomen voor de avondacademie voor kunstonderwijs in Amsterdam Zuid. De economische crisis van de jaren tachtig was in volle gang. Bjarne stond na het behalen van zijn diploma voor middelbaar beroepsonderwijs ingeschreven als werkzoekende bij het arbeidsbureau. Voor iedere baan waarop Bjarne Gosse…