De ene spiegel flatteert meer dan de andere en soms worden door een bepaalde lichtval de diepe lijnen zichtbaar die de meer "gunstige" spiegel verhult; de lijnen die zijn als het craquelé in oud vaatwerk. Het menselijk gezicht is vaak een teken van leven en loutering....
Geruisloos en razendsnel is de stralende en eclatante jeugd overgegaan in de ouderdom; de aanspreektitels werden "u" en "mevrouw"....
De jongeren die straten, pleinen en bussen bevolken schijnen soms een van medelijden…

Het is een lange weg om te voet af te leggen door de Tilburgse straten en langs de huizen die zich aaneenrijgen, van de Naasaustraat naar het Energieplein, met mijn trage pas en verouderde lichaam; naar het Energieplein waar mijn vriend Michael de fysiotherapeut op mij wacht (hij was wel degelijk verbaasd over het te geringe resultaat van de inspanningstest)
Daar, in het kleine zaaltje, staat de apparatuur opgesteld; de mooie loopbanden en de andere machines die kennelijk de gezondheid en de…

Wij zijn als
De lente, de zomer, de herfst, en de winter.
Ons leven is als de vier seizoenen, steeds weer mogen wij op nieuw beginnen.
De lente Het ontspringen van een nieuw leven, de geboorte in de natuur en in moeders schoot.…

Mevrouw kwam aanrijden in haar zware rolstoel; de benen uitgestrekt. Kennelijk deed zij zelfs nog zelfstandig boodschappen. De Regiotaxi vervult de uiterste taak die zij nog kan vervullen, maar het betreft hier een ultiem wanhoopsoffensief. Met zware, metalen haken bevestigt de chauffeur de rolstoel in het busje aan daartoe bestemde en aangebrachte "voorzieningen". Mevrouws gezicht naast mij, de andere passagiere in het voertuig, lijkt het enige gave, nog rimpelloze en ongeschonden onderdeel…

Hier dansten wij eens in een ver, vergeten jaar en hier is nu de chique zaal van "De Harmonie"; ik bevind me in de Tilburgse Stationsstraat in het pand op huisnummer zesentwintig, dat gesitueerd is naast het kantoorpand op huisnummer vierentwintig waar mijn dierbare, maar zeer betreurde en betreurenswaardige vader zijn door de uiterste rampspoed getekende en verwoeste dagen doorbracht. Glazen, elegante kroonluchters, als gedecoreerd met parels hangen neer vanaf het hoge plafond en het meubilair…

De trotse, porseleinen kroon is boven haar basis afgebroken en de kies toont bij nadere inspectie van binnen een ondefinieerbare combinatie van elementen, een soort verrotting.
Mijn tandarts, die de exotische naam "Mohammed" draagt, die ik beschouw als een jongeman, en die getooid is met een mondkap en een zwarte haardos, kijkt me "optimistisch" in de ogen. "Ik kan een uitneembare "frame-prothese" bij u plaatsen" verklaart hij. En daar mag ik blij mee zijn. De "gewraakte" tand en kies zullen…

Kennelijk had ik mijn charmes als oudere dame nog niet geheel verloren. Tijdens het uitstapje naar de Basiliek had meneer mijn rug gestreeld met een vluchtig en onopvallend gebaar. De geste was niet onwelkom geweest en toen ons gezelschap neergestreken was op een terrasje, had hij verstolen blikken in mijn richting geworpen.
Een andere keer kwam het tot een praatje. Meneer was gepensioneerd; hij was eigenaar geweest van een stomerij. Met de spelling van de Nederlandse taal had hij tijdens de…

De moeder was zoals moeders zijn en altijd zullen zijn. Dromen, ambities, aard en keuzen van hun kind zijn hen heilig en dierbaarder dan het eigen bloed. De dochter had haar liefde gevonden ver van haar ouderlijk huis in Krakau; in een Brabants dorp. In een winkel in de Poolse stad had de moeder de schaaltjes uitgezocht voor de dochter; kleurige, glanzende kommetjes met bonte motieven. Zorgvuldig verpakte ze de voorwerpen en bracht deze naar een postkantoor. Gebroken kwamen de schaaltjes aan op…

Een kastanjeboom met trotse, witte kaarsjes die in de verte zichtbaar is, vormt een merkwaardig contrast met het geheel verwaarloosde en verloederde interieur en zij kan meneer en mevrouw niet troosten. Zij rijst op tussen bouwvallige panden en ingezakte daken in een achterbuurt. Meneer en mevrouw hebben een psychiatrisch verleden en liggen de hele dag op bed. Ook mijn schamele troost kan ik aandragen, maar tevergeefs.....

Daar staan ze op een rij in de "Thuiszorgwinkel"; de rollators; de hulpmiddelen die sommigen "elegant" noemen en waarvan er een wellicht mijn ouderdom zal markeren....
Men kent ze het predikaat "lichtgewicht" toe (ten onrechte???) en ik mag er een optillen van die oudere grijsharige mevrouw die kennelijk de leiding heeft in deze zaak; bepaald niet "lichtgewicht" maar veel en veel te zwaar om de drie trappen in mijn flat op te tillen...
Dus dan maar geen "elegante lichtgewicht rollator???"
Dan…