tabblad: hartenkreten

De taxichauffeur die mij kwam halen moest onvermijdelijk weer in gesprek gaan, in overeenstemming met wat nu eenmaal de onbegrijpelijke modus vivendi dan wel de cultuur of de mores is bij de Deeltaxi. Door de avond bracht hij mij naar mijn Turkse vrienden Ali en Sultan, mijn trouwe kappers die...

Het was Carnaval in de stad en bitter koud en ik signaleerde verschillende personen met de groen/oranje sjaal, een echtpaar met kleurige hoeden op in de bus, dat zelfs een zilverkleurige trompet met zich meedroeg en ook zag ik her en der anders gekostumeerden in vaak originele kledij.
Zelf droeg ik...

Dag aan dag observeer ik de lange stoet, de triomfantelijke optocht van auto's op de snelweg naast mijn huis, gezeten aan mijn met nerven doorgroefde oude bureau, aan mijn venster. In de avond volgen de koplampen elkaar snel op, in een nooit eindigende sequentie.
De eenzaamheid regeert, maar sinds...

Bij de bushalte trof ik deze keer een heel klein, petieterig mannetje met een schattig opstaand kuifje en minuscule schoentjes, vergezeld door zijn moeder, uit Mexico afkomstig. "No hablo Espagnol" verklaarde ik ten overstaan van de dame en zij repliceerde: "Je parle Francais".....
Wonderlijk om te...

Hotel-Restaurant "De Postelse Hoeve" vormt een uitwijkplaats, maar geen oase voor verweesden en eenzamen die op zaterdagavond met hun ziel onder hun arm lopen.....
Daar wordt druk gedineerd door diverse gezelschappen en er staan rieten stoelen rond de tafels waarop men de eenzamen hun thee of...

De "Opstapbus", een landelijke uitvinding, ben ik maar "weduwenbus" gaan noemen omdat zij bezet wordt door vele eenzame dames. De eenzaamheid, overigens een merkwaardige "trend" in de huidige maatschappij, schijnt onder hen te heersen als een besmettelijke ziekte, als de pest, als de kanker, als...

Op mijn weg naar onze inmiddels fameuze LocHal(altijd graag bezocht!) kwam ik haar tegen; ee. n fragiel vrouwtje met lang, sluik, roodachtig haar rond een vervallen en ingevallen gezicht. Ze sprak me aan: "Juffrouw!" verklaarde ze "Ik ben dakloos! Hebt u een Euro voor me?" Van de contanten die ik...

Het was in de tijd dat ik de lagere school bezocht: de "Fatima"-school, gehuisvest in een laag gebouw van Zweeds hout waar de planken als de schubben van een vis overheen lagen. Een groot intermezzo zou het curriculum van het eerste leerjaar moeten onderbreken wegens mijn longziekte, maar ik zou...

In het café zat ze tegenover me: kaarsrecht en gekleed in een elegante trui en samen dronken we onze koffie. Op onnaspeurlijke wijze had een ziekte haar botten aangetast en haar lichaam doordrongen maar ze bedankte me voor mijn troost en medeleven.
Eens, in lang-vervlogen dagen was ik de typiste...