Het jaar passeerde snel en de natuur beantwoordde opnieuw aan haar aloude ritme. In deze nieuwe zomer brak mijn negenenzestigste levensjaar aan en weer stond mijn liefste vriendin met een boeket in het trapportaal.
De zonnebloem, de zomerroos en de overige, merkwaardige maar zo schitterende en mooie bloemen, ieder met hun unieke kleur en vorm, staan nu te pronken op mijn oud-houten bureau voor het raam en zij reiken alle naar het licht.
En het geboomte aan het raam, waarop ik uitkijk, staat in…

Behandelcentrum "De Hazelaar" vormt een doorgangshuis, een tijdelijke verblijfplaats voor personen aan wie het water aan de lippen staat om uiteenlopende redenen.
Bij mijn bezoek zijn de lange, uitgestorven gangen, gescheiden door deuren die zorgvuldig gesloten worden. De vele, kleine kamers die zich aaneenrijgen aan de gang in een troosteloze, desolate sequentie, staan leeg. Kennelijk heeft de onbarmhartige, genadeloze dood ook hier huisgehouden en zijn kaalslag verricht. De namen van de…

Een parkachtig terrein met groene gazons, gelardeerd met indrukwekkende rode beuken en ander fors geboomte waarvan ik de naam niet ken, strekt zich uit rond de paviljoens van Huize "Prisma" in Biezenmortel waar mijn broer sinds jaar en dag verblijft.
Vanmiddag hebben we "Memory" gespeeld met het mooie nieuwe "Memory"-spel dat ik hem voor zijn verjaardag op 17 mei schonk. Razendsnel heeft hij de afbeeldingen van voorwerpen als een paar sokken, een beker of een appel bij elkaar gezocht. In de…

Aan mijn zijde liep zij in jonge jaren, toen de koorts van de liefde haar nog niet in zijn greep had. Haar jeugdportret toont de argeloosheid, onnozelheid en onschuld van een kind. Ze is mijn dierbare zus met wie ik eens een zolder deelde en die mij in vroeger tijd de Latijnse namen van de bomen en planten leerde: "quercus robur", "platanus acerifolium".
De foto van de koninklijke stad, die wij samen bezochten in lang vervlogen tijd met het silhouet van een lantaarn op de voorgrond dat de brug…

Als altijd komen de bussen voorbij op de snelweg naast mijn huis; in fel-oranje letters is hun bestemming vermeld op hun buitenkant: "De Efteling/Den Bosch". Vandaag ga ik naar mijn oude tante; naar Engelen bij Den Bosch, naar Haar, die mij trouw bleef als weinig anderen, waar mijn overige, dierbare familieleden door de onverbiddelijke dood zijn afgeknapt als rietstengels onder een orkaan....
De bushalte is vlak bij mijn huis en vandaag, vroeg in de morgen, vertrek ik. Vogels kwinkeleren in de…

Het licht dringt door de beide glazen deuren die onze woningen van elkaar scheiden; het bedriegelijke, onheuse licht dat mij tegelijkertijd afstoot en schijnt te verwelkomen.
Anouk is zo dichtbij en zo veraf. De rechtenstudie houdt haar bezig. Onze vervreemding heerst over ons en onze verwijdering blijft in stand...

In een uithoek van onze stad, buiten de winkelstraten waar in de etalages de artikelen liggen opgetast en waar het koopgrage publiek flaneert; achter de neogotische ornamenten, pinakels en bogen van de Heuvelse Kerk, vindt men de Vincent Shop. Onder het "toeziend oog"
van het standbeeld van Vincentius à Paulo dat vanaf een hoogte op je neerkijkt, kun je hier winkelen....
De armoede greep ook mij eens aan en ze geselde mijn hart, ziel en lichaam met onverdraaglijke spanningen en…

In het kleine tuintje van ons arbeidershuisje, dat gesierd werd door welig groen gras en dat gescheiden was van de tuin van de buren door een ligusterhaag, verhief zich van oudsher een berkenboom. Hoog rees zijn stam met de zwart-witte tekening op en zijn fragiele blaadjes ritselden en ruisten in de wind. Onze moeder had een grote voorliefde voor de boom; een stukje natuur te midden van de grauwheid en armoede dat beantwoordde aan de romantische, tedere en gevoelig, dichterlijke aard van haar…

En zo herinner ik me de kamer; de kamer van mijn vroegste jaren; in het midden de tafel met het bonte, wollen, gedessineerde kleed (eens stond daarop een ranke, glazen vaas; de lange stelen van de bloemen werden voor mijn ogen vervormd door het glas). Er was het bankstel met goudkleurige bekleding en tegen de wand stond eveneens een tafel geschoven met daarop de radio.
Op oude foto's zie ik mijn jonge, lieftallige moeder met een baby in de armen; de baby die ik was. Op de achtergrond mijn goede…

Mijn zachte, nog altijd donkerblonde en nog florissante haar dat mij sierde, placht Degene die mijn stormachtige en turbulente jeugdjaren heeft begeleid, die naast mij stond als niemand anders en die mij heeft beschermd en heeft liefgehad, een "keizerskroon" te noemen.
Mijn liefste Vader, mijn voorvechter, heeft de helderblauwe ogen voorgoed gesloten op een mistige avond, lang geleden. Hij heeft zich rustig overgegeven aan de kosmos en aan de sterren en zijn hand werd koud in de hand van Haar,…