Degene die mij heeft beschermd als niemand anders, die mijn leidsman en voorvechter was, die mijn studie heeft betaald, die mij deed luisteren naar die muziek, die ons beiden zozeer beroerde en die ons in vuur en vlam zette, staat afgebeeld op het kleine portret in zwart-wit dat tegen de wand is geprikt. De aanzet van het colbert en de vooruitspringende stropdas zijn zichtbaar op de foto.
Ze hebben hem moeten pijnigen toen ze met hun naalden gedrongen zijn in het meest intieme orgaan van zijn…

Je denkt dat je haar ziet. Maar je ziet nog zo veel niet. Haar pijn moeite en verdriet. Soms is ze met alles klaar en heeft ze het gigantisch zwaar. Dan vraagt ze zich af wie ben ik? En vind ze zichzelf dik. Ze ziet zichzelf lijden en wil zichzelf bevrijden maar ze is machteloos. Ze voelt zich krachteloos.
Het is een interne strijd. Wordt haar ware ik ooit nog bevrijd? Ze heeft heel veel pech maar lacht alles weg. Ze wil niet voelen. En ze beseft dat is het probleem waar anderen op doelen. Van…

Een kleine wond vertoonde zich aan de binnenzijde van mijn rechter middenvinger. Een onschuldige, geneeslijke kwetsuur, nauwelijks vergelijkbaar met de onzichtbare verwondingen en kwetsuren in mijn innerlijk, veroorzaakt door mijn voortgezette en ongelukkige, voortdurende en onbeantwoorde liefde die mij gegeseld en gekweld had en aangezet tot dolzinnige acties en ondernemingen.
Spoedig vormde zich een heilzaam pantser over de wond en deze genas vrijwel onmiddellijk.

Ze had me vaak gesignaleerd zonder dat ik het wist en ze had zich van haar taak gekweten en zich van haar beste zijde laten zien. De blauwe ordner die ik had afgerekend en betaald, maar die ik vergat mee te nemen, had ze voor me achtergehouden en bewaard met een briefje erop, luidend: "betaald, vergeten" in trouwe en geduldige afwachting van mijn terugkomst en hernieuwde bezoek aan de winkel.
Toen ik na langere tijd opnieuw verscheen, overhandigde ze mij tot mijn verrassing mijn aankoop; de…

Het is een ruim assortiment waaruit men kan kiezen bij de "Vincent Shop" aan de Havendijk in Tilburg. De nieuwe locatie doet zeker niet onder voor het oude, sinds enige tijd verlaten, onderkomen aan de Veemarktstraat en vormt zelfs een verbetering naar mijn idee maar toch wil
men na de zomer terugkeren naar het oude pand. De collectie aan de Havendijk is zeker de moeite waard en aantrekkelijk voor wie minder te besteden heeft. Toch viel mijn keuze slechts op een witte beker met zwarte tekst…

Ze zat naast me te wachten op de houten bank vóór de Copyshop met in haar handen niets meer of minder dan wat beschouwd kan worden als de restanten van een poezenmand. Een klein vrouwtje met kroeshaar dat uitmondde in een klein staartje op het achterhoofd dat verklaarde "dat haar vriendin op sterven lag". Via haar mobiele telefoon deed ze de mededeling aan een mij uiteraard onbekend persoon dat hij (of zij) maar spoedig afscheid zou moeten gaan nemen. Er was al morfine toegediend en de dood…

Terwijl mijn leven zich met razende vaart had voortgespoed langs een duister, onherleidbaar parcours had mevrouw altijd de witte villa, een van de villa's die de drukke Bosscheweg flankeren, bewoond. Altijd was ik onwetend geweest omtrent haar wellicht eveneens heilloze en desastreuze leven dat zij nog altijd, alleen in het grote huis met de vele kamers, voortzette.
In de Opstapbus, die ons vervoerde, nodigde mijn ogenschijnlijk norse en weinig toeschietelijke houding haar niet uit tot zelfs de…

....en dan, in die dagen dat de Goedheiligman en zijn knechten weer in het land waren, doorwaakte je de nacht in vreugdevolle afwachting van wat je de volgende morgen aan zou treffen. De tafel zou feestelijk gedekt zijn met een mooi kleed en daarop zou tot je verrassing de zwarte negerpop zitten die je in de etalage van de speelgoedzaak gezien had en die je zozeer gewenst had en die je, heel toepasselijk, de naam "Bella" zou geven en ook was daar het sprookjesboek met de uitklapbare bladen dat…

Vandaag stemmen we voor de Provinciale Staten en de Waterschappen. En oh, wat zijn er weer veel zwevende kiezers.
Ik ben al sinds 22 november 2006 uit gezweefd. Ik stem op de ‘PvdD’, de Partij voor de Dieren.
Nee!! Het zijn niet uitsluitend de dieren waar deze partij zich om bekommert! Het gaat de partij om de hele aarde en daarmee dus ook om ons.
De aarde luidt al decennialang de noodklok.…

De muziek van het wereldberoemde genie Wolfgang Amadeus Mozart, die zijn graf met eeuwen overstegen heeft (als men dat zo kan zeggen) kan nog altijd in hoge mate aanspreken en bekoren, maar zijn kamermuziek mist in mijn optiek de intense verhevenheid en schoonheid die men kan beluisteren in andere, meer "flamboyante" composities die ons zozeer kunnen uittillen boven het ongeluk, de lelijkheid en de verdorvenheid van het menselijk bedrijf.
In het Cenakel, vermoedelijk een voormalig klooster, aan…

‘Landgenoten, welkom op deze persconferentie die u op dit ogenblik live kunt bijwonen op de radio, televisie en internet. De reden dat ik, uw president van dit prachtige land, mij tot u richt, is mijn grote bezorgdheid aangaande alle langdurige, gewelddadige conflicten tussen de verschillende bevolkingsgroepen. Onze economie lijdt daar enorm onder en dat is op den duur rampzalig. De economie is de levensader van onze samenleving, de navel van onze samenleving. Daarom heb ik tot de…

Het kleine merkje: "Côte d'Or" onder het olifantje op de verpakking van de chocoladerepen heeft mijn broer opgemerkt. Dit is zijn favoriete chocolade en ik breng deze steevast voor hem mee. Door met de handen de agenda's, zijn enige en dierbare bezit, te bekloppen, raakt hij zijn gevoelens en spanningen kwijt. Hij is de broer - vijf jaar jonger dan ik - die zijn leven in de inrichting doorbrengt; de geliefde broer; mijn enige broer....

Nu Jan en Alleman zijn of haar of het ongenoegen ventileert over allerlei gevoeligheden waar ík in ieder geval nog nooit bij heb stilgestaan, voel ik me niet langer bezwaard een probleem onder de aandacht te brengen waar ikzelf tegen aanloop en dat een flinke aanslag op mijn levensgeluk betekent en waarvan ik bovendien overtuigd ben, dat ik wat dat betreft niet de enige ben, omdat iedereen regelmatig soep eet en het dan statistisch gezien niet anders kan dat daar een keer lettersoep tussen zit…

Opnieuw ben ik op weg gegaan naar de Piushaven met als doel de "Vincent-Shop" te bezoeken. Ik was gevorderd met mijn wandeling en ik had met mijn trage maar kordate en wilskrachtige stap de brug bereikt die leidt naar de winkel die onopvallend schuilgaat te midden van de huizenrij.
Helaas stond ik, aldaar aangekomen, voor een gesloten deur en moest ik nolens volens de terugweg aanvaarden. Ik besloot bij een van de restaurants aan de kade "aan te leggen" voor een kop erwtensoep met roggebrood…

De Tilburgse Havendijk strekt zich, door velen onvermoed, uit in het zuiden van de stad, vlakbij de nieuwe brug die het zwarte water van de Piushaven overspant en die voert naar de wijk van mijn jeugd. Onze Piushaven wordt omringd door cafés en eetgelegenheden, door bosschages en bomen, maar ook door nieuwbouw. Op merkwaardige wijze misplaatst in een buurt, in een wijk die uitmunt door de grootst mogelijke en meest denkbare verloedering, bevindt zich ook de "Vincent-Shop" in de nabijheid van…

En zo was het altijd feest als ik jarig was. Alleen bij die ene unieke gelegenheid mocht ik vragen om het speciale gerecht dat Zij dan bij uitzondering zou bereiden in het kleine oventje in de keuken van ons arbeidershuisje. Dan mochten we genieten van het gehakt, omringd door de vlezige tomaten in de aromatische saus dat slechts één keer per jaar werd opgediend....

De "Bach"-flat rijst hoog op in Tilburg Noord. Zij draagt op de lichtblauwe, verticale pijlers van haar gevel de trotse naam van de wereldberoemde componist. Haar zeventien verdiepingen kostten de tol van vele levens. De afgrond lokte die een eind zou moeten maken aan ondraaglijke kwellingen en die zou bevrijden zoals zelfs ook het koude staal van de spoorbaan vaak de oplossing biedt voor het onmenselijke leed.

‘Een tevreden mens is een onmens’.
Ik heb het mijn vader meer dan eens en tijdens verschillende gelegenheden horen zeggen. Misschien heeft hij het zelf bedacht, misschien heeft hij het van een ander gehoord. Gelezen hebben zal hij het niet, want ik heb hem nooit een boek zien lezen. Pas tegen het eind van zijn leven kocht hij af en toe bij ‘Boekenvoordeel’ een vuistdik fotoboek over de Tweede Wereldoorlog. Volgens mij keek hij dan vooral plaatjes.
‘Een tevreden mens is een onmens’.…

In de lage, witte "Maycrete"-woning woonde eens mevrouw Brouwer met haar drie kinderen Jeannette, Martin en Lambert. Martin werd mijn speelkameraad en vriendje, terwijl Lambert het leven al vroeg moest inwisselen voor de dood. Met Martin sloeg ik de zweep om de felgekleurde kleine tollen die we een eindje ingroeven in het zand tussen de straatstenen; we knikkerden in de gang van het witte huisje en we knutselden aan de waterput waarvan we een afbeelding aantroffen in ons favoriete tijdschrift,…

Mijn vermiljoenrode bloed was vlot en willig gestroomd in het glazen buisje. De doktersassistente had onvervaard de welhaast verborgen ader in mijn arm aangeboord als een ingenieur op zoek naar olie in diepliggende gronden. Aan het laboratorium was de opdracht tot analyse verstrekt en men had daaraan voldaan.
Het resultaat was dat mijn interne organen: de nieren, de lever, het hart, de alvleesklier en de darmen ongezien en stil, in een soort van pact of in een soort van merkwaardig alternatief…