Door een onheilspellende kou en duisternis was ik naar het nabijlegen ziekenhuis gestrompeld. Een donkerrode vloeistof, ongetwijfeld niets minder als mijn eigen bloed was eerder aan mijn lippen en mond ontsnapt....
De blauwe aderen liggen als dikke koorden op mijn tengere handen; een teken van ouderdom en ze vormen een uitdaging en een buitenkans voor de verpleegkundigen omdat zij gemakkelijk het bloed prijsgeven. De aderen liggen als kronkelige riviertjes zonder doel of bestemming op de handen…

Het regende een beetje. Een gedeelte van de Korvelseweg was opgebroken en een ondergrond van donkerbruin zand was aan de oppervlakte zichtbaar. Enkele zeer stoere heren hielden zich ermee bezig met behulp van voertuigen die wellicht de naam "pallettruck" verdienen het zand om te woelen en op te delven met behulp hiervan om mij onduidelijke en onbekende redenen. Een mevrouw in helgele kledij regelde het verkeer, gesticulerend en druk en driftig gebarend. Een van de genoemde heren was kennelijk…

Tegenwoordig stelt men her en der die kleine kastjes op met enkele boeken erin zodat je naar hartenlust kunt halen en brengen uit je bezit. Op een vroege morgen koos ik een "dierenencyclopedie" uit een dergelijk fragiel kastje, opgesteld voor ons Wijkcentrum. De kleurige plaatjes van de dieren bewonder ik; van de vogels, de vissen, de reptielen, zo mooi uitgevoerd, zo uniek in hun gestalte. Zijn zij allen individuen zoals wij mensen, beantwoordend aan hun eigen "zijn", hun persoonlijkheid en de…

Een bleek, bescheiden licht schemert en schijnt tot diep in de nacht door de beide glazen deuren die een kennelijke maar onwerkelijke verbinding tussen ons vormen.
Mijn onbekende en vergaand onbereikbare buurvrouw is blijkbaar bezig met haar studie van het strafrecht, die een tijdvak van acht jaar in beslag zal nemen, zoals zij mij eens verklaarde.
Anouk is zo dichtbij maar zo veraf. Een afstand die niet te meten is in lichtjaren houdt ons voortdurend gescheiden.....

Meer dan twintig lange jaren waren we "bevriend" totdat de excessen van haar psychische ziekte begonnen te overheersen en deze onze "relatie" verpletterden en onder het massieve gewicht van haar psychische ontregeling stierf uiteindelijk ons contact. Zelfs de meest nietszeggende of futiele opmerking die ik nog wenste te maken omtrent mijn geestesleven, ziel of gemoed boog zij onmiddellijk terug naar haar ziekelijke en ziekmakende allesoverheersende ego zodat zij jarenlang in volledige…

De betrekkelijk nieuwe flats aan de Wandelboslaan dragen mannennamen: "Vincent, Robert" Hun gevels verbergen chique appartementen. Ik was eens, in vroeger tijd, niet onbekend met hun (toekomstige?) bewoners toen ik nog journaliste was. Verschillende echtparen hebben de sleutel van hun nieuwe woning ontvangen en zetten hier hun leven voort, mogelijk tot ver in de levensavond. (Mijn respondenten wenste ik steeds alle succes en geluk!)

Hoe kom je erop, wel: er ligt een vlonder bij onze deur en dat is best makkelijk maar weet je: het kreng is zo zwaar dat je er met goed fatsoen niet dusdanig bij kunt om een (best gore) zwarte streep weg te halen. We dubben, we verzinnen en ineens: eureka! Ik kijk haar aan en zeg: wat denk je van een afwasborstel? Ze lacht en zegt: prima plan. Soms wordt in huize T voor rare kleine gaatjes namelijk ook wel een oude tandenborstel gebruikt en de afwasborstel, tja, die lag er wel, maar werd niet…

De chauffeur arriveerde enigszins vervroegd. Hij zou me naar mijn broer brengen die sinds jaar en dag is ondergebracht op het land, in een inrichting. Aan de gestalte van mijn chauffeur kon ik aanvankelijk niet vaststellen of "hij" man dan wel vrouw, transgender, hetero, homo, bi was maar "zijn" nagels waren gelakt in diverse pasteltinten. No pun intended.
Aanvankelijk bewoog ons voertuig zich voort in kennelijk vreedzame stilte en de gebruikelijke conversatie ontbrak geheel. Doodsangst leefde…

Als in extase greep ze mijn beide handen, kennelijk veronderstellend in haar idealisme dat ik de "Godmens" zou zijn, "The benefactor of mankind", de grote weldoenster die al het leed kan wegnemen, die alle wonden kan helen. Haar oude en verweerde gezicht lichtte op in een hemelse glimlach. Maar de gaven schieten te kort. Mijn brevet van onvermogen moet ik indienen bij de Satan of bij een niet bestaande of onbestaanbare rechtbank.....

We waren met ons groepje naar de metropool aan de Rijn vertrokken. In de hotelkamer waarin ik geen oog dicht zou doen, sierde reeds een levensgrote foto van de wereldberoemde kathedraal de wand. We zouden later ook het gotische bouwwerk dat in jeugdjaren al zozeer tot mijn verbeelding had gesproken, gaan bezichtigen. Hoog rees de monumentale gevel voor onze ogen op en binnen overweldigde de gotische ornamentiek ons; de hoge pilaren, uitmondend in de bogen, al de parafernalia, de…