Ze hebben Peter niet klein gekregen

Het nummer 'Guaranteed' op de CD 'Into the Wild' van Eddie Vedder begint met de zin 'On bended knee is no way to be free', wat inmiddels ook met de onlangs op laffe en brute wijze vermoorde Peter Rudolf de Vries wordt geassocieerd. Hij had deze tekst namelijk op zijn kuit getatoeëerd. Peter zei er in 2016 over: 'Het wil zeggen dat we aan niemand ondergeschikt zijn. Dat niemand ons kan overheersen. Dat wil zeggen dat we nooit ever, never iemands slaaf zijn!'. Het komt overeen met het motto van zijn vader 'Liever staande sterven, dan op je knieën leven.'. Zijn vader Wouter was een verzetsstrijder in De Biesbosch, waar hij één of meer nazi's vermoordde. Peter was geboren op 14 november 1956 in Aalsmeer en hij overleed, zoals wij allen weten, op 15 juli 2021 in de Lange Leidsedwarsstraat, waar de mislukte rapper Delano G. uit Rotterdam/Tiel hem op uiterst laffe wijze heeft vermoord. Deze psychopatische moordenaar met Arubaanse roots was nog maar 21 jaar en vader van een zoontje. Hij heeft deze criminele opdracht voor een grote som geld uitgevoerd, in samenwerking met de 35-jarige, Poolse crimineel Kamil E. uit Maurik. Er is een duidelijke link met de Mocro Maffia en Ridouan Taghi. Peter was immers de vertrouwenspersoon van de kroongetuige Nabil B. en mogelijk hadden ze op zich al een bloedhekel aan de doortastende en aanhoudende crimefighter Peter.

Als lonely ranger was Peter een makkelijke prooi, omdat hij zichzelf uit principe niet liet beschermen. De ingehuurde killers hoefden alleen maar uit te zoeken waar ze hem konden treffen. Terwijl die lafbekken wisten, dat hij ongewapend was. Hij kreeg niet eens de kans tot een duel, de kans om zichzelf te kunnen verdedigen. Iets wat in het Wilde Westen nog een soort erecode was. Zware criminelen zonder iets van een geweten doen denken aan nazi-methoden, aan psychotische acties van imbecielen. Op 27 januari 2017 overleed Brunhilde Pomsel in een bejaardentehuis in München-Schwabing. Zij werd 106 jaar. Brunhilde Pomsel was een secretaresse van de nazi-propagandaminister Joseph Goebbels en zij verbaasde zich over de bezeten kant van Goebbels. 'Achter ons zat ook mevrouw Goebbels met twee kinderen en naast ons zaten SS-mannen, zogezegd een echte tribune voor de elite. De muziek marcheerde binnen. De gebruikelijke strijd- en marsmuziek, gezang en alles wat erbij hoorde. En toen kwam de spreker. En spreken kon hij, goed en overtuigend. Die dag zweepte hij zich zo op, het was gewoon een uitbarsting, het had veel weg van een uitbarsting in een krankzinnigengesticht zou ik zeggen. Als door een wesp gestoken lieten al die mensen zich volledig gaan, ze schreeuwden, stampvoetten en hadden het liefst de armen uit hun lijf gerukt. Een oorverdovend kabaal. Ik denk dat hijzelf ook niet meer wist wat hij zei. Een SS-man achter ons klopte ons op de schouders en zei: 'Klap toch mee!'. Ik denk dat wie niet zou hebben meegejuicht door zijn buren was gelyncht. Het was alsof ze niet wisten wat ze deden. 'Wollt ihr den totalen Krieg?' Ja!' Een ondubbelzinnig JA.' (uit 'Een Duits leven', Brunhilde Pomsel/Thore D. Hansen, 2017).

De nazi-marsmuziek is te vergelijken met de agressieve, waanzinnige, stupide krijsherrie van rap en hiphop, muziekstromingen, die vaak verbonden zijn met criminaliteit en gewapper met wapens. Een raar soort vluchtig en infantiel stoer-zijn, wat alleen op egoïstische hebzucht is gebaseerd. Het is dezelfde methode om massahysterie te veroorzaken. Om het geweten uit te schakelen en maar als een losgeslagen demon tekeer te gaan. Losgeslagen projectielen van kwade krachten in zichzelf en buiten zichzelf. Vaak om hun zelfhaat en zelfvernietigingskrachten te maskeren en te ontwijken. Op dezelfde wijze hebben zogenaamde christenen bloedbaden aangericht. Ik citeer uit 'God' van Frédéric Lenoir: 'Helaas zouden grote christelijke theologen argumenten aanvoeren voor het gebruik van geweld uit Gods naam. Ik denk dan bijvoorbeeld aan Sint_Augustinus die begin vijfde eeuw in zijn Contra Faustum manichaeum geweld aanmerkte als een ''noodzakelijk kwaad' om de christelijke samenleving te beschermen en de ketters te helpen de eeuwige gelukzaligheid te bereiken. Hij had het ook over 'rechtvaardige vervolging'. Pausen zouden zijn argumenten aanvoeren wanneer ze het nodig vonden tegen heidenen (joden en moslims) of ketters (zoals de Katharen) op te treden. Jezus had gezegd 'Mijn Rijk is niet van deze wereld', en nu werd er een christelijk rijk gevormd. De politiek zou het voortaan winnen van de mystiek en de spiritualiteit. Degenen die zich niet aan de rechte leer hielden, werden bestreden omdat ze de politieke eenheid van de samenleving bedreigden. Ze werden niet getolereerd. Ze werden uit naam van God vermoord.'.

Karmisch gezien zullen de misdadigers altijd het onderspit delven. Hoe groot hun zogenaamde overwinningen schijnbaar ook lijken. In wezen schaden ze zichzelf ermee en stellen hun egoïstische, zinloze, rancuneuze acties absoluut niets voor. Het is puur grootdoenerij zonder enige diepgang. Hun hang naar geld, aanzien en aardse goederen kenmerkt hun spirituele leegte. Hun zinloze geweld typeert hun armoedige geesten en het ontbreken van een menselijk denkvermogen. Als primitieve reptielen zonder logica reageren zij hun frustraties en trauma's op toevallige voorbijgangers af. De criminele persoonlijkheidsstoornissen van moordenaars worden vroeg of laat hun eigen ondergang. De onbewuste redenen van hun slechte daden hangen als het zwaard van Damocles boven hun hoofden. Zeer spoedig zitten zij als ratten in de val en slaat alle ellende, die zij hebben gecreëerd, op henzelf terug. Dat is een natuurwet, die onvermijdelijk is. Ook al weten zij zonder wroeging te sterven, dan begint hun ellende pas echt en zal hun louteringsweg extreem pijnlijk zijn. Hun kortzichtigheid is hun valkuil. Hun snelle weg naar 'roem en macht' hun wurgcontract met satan.

Wie een ander mens vermoordt, vermoordt God. En vermoordt in wezen zichzelf, want hij of zij kent de vermoorde niet echt, maar doodt slechts een negatieve projectie van zichzelf, waar het slachtoffer niets mee te maken heeft. Wacht maar tot de dader eens een werkelijk inzicht in zijn slachtoffer verkrijgt. Hij zal zichzelf dood schamen, indien dat zou kunnen. Zijn egoïstische motieven zullen hem zielsmatig vermorzelen. Hij zal eeuwig om levensadem smeken. En in het geval van Peter's moordenaar, hij zal eigenhandig een bronzen standbeeld van Peter willen maken en die in de Lange Leidsedwarsstraat willen zetten. Peter zal de misdadigers en moordenaars dwars blijven zitten, hoe dan ook.