Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Lees de ingezonden beschouwingen, voeg zelf een beschouwing toe

Laatst geselecteerde beschouwing (nr. 4.971):

De keerzijde van het wilde feest

(voor Helno Noël Rota de Lourcqua (1963 - 1993))

Jij bent geboren op 25 december 1963 in Montreuil, Seine-Saint-Denis. Jouw oudoom was Charles Michels, een vakbondsman en communistisch strijder. Hij werd op 22 oktober 1941 samen met 47 andere gijzelaars in de Carrière des Rifles in Chateaubriant door de nazi's vermoord. Dit was als vergelding voor de moord op de Wehrmachtofficier Karl Hotz. Dat gebeurde op 20 oktober 1941 in Nantes door drie verzetsstrijders uit Parijs. Charles werd 38 jaar. Hij was getrouwd met Aimée Malagnoux, met wie hij twee dochters kreeg. Jouw Italiaanse vader was Jean Rota en jouw Italiaanse opa was Joseph Rota (1903 - 1955). Jouw tweelingbroer is de zanger Ritier (Thierry) Rota.

In 1981 overleed jouw vader Jean. Van 1981 tot 1984 was jij lid van de band Lucrate Milk, opgericht in 1979 te Parijs door de bassist Lombrick Laul en de saxofonist Masto Lowcost. Later kwamen de zangeres/kunstschilderes Nina Childress (1961, Pasadena), de percussionist Raoul Gaboni en jij erbij. Jullie speelden in kraakpanden in de Pali-Kao-fabriek in Belleville, een voormalige papierfabriek op 22, rue de Pali-Kao. De band Les Rita Mitsouko van Frédéric Chichin en Catherine Ringer speelde daar ook. Jullie debuut-EP 'Nepla Relou' verscheen in 1983 in eigen beheer. Jullie speelden voorprogramma's voor o.a. de experimentele band Einstürzende Neubauten uit West-Berlijn, met de zanger Blixa Bargeld. In februari 1984 was jullie laatste optreden in het Théâtre du Petit Forum des Halles. In 1984 speelde jij een punker in de film 'L'Affaire Des Divisions Morituri' van François-Jacques Ossang. In 1987 verscheen nog het album 'I Love You, Fuck Off'. Jij werd de achtergrondzanger van de punkband Bérurier Noir, net als jouw broer Ritier. Deze band bestond van 1983 tot 1989, met de zanger/gitarist Loran Béru, de zanger François Guillemot en de saxofonist Thomas Herver.

In 1981 werd er een alternatieve, artistieke locatie in de Pali-Kao-fabriek gevormd door Bruno Rousselot, Christine Caquot, Thierry Cheverney en Christophe Cuzin. Op het album 'La Bataille de Pali-Kao' van Bérurier Noir staan nummers uit 1983-1984, opgenomen in de fabriek. In 1984 verscheen verscheen het debuutalbum 'Macadam Massacre'. Het titelnummer gaat over een uit Vietnam teruggekeerde GI, die door de oorlog gek geworden is. In 1985 verscheen 'Concerto pour détraqués', met o.a. 'Hélène et le sang', over verkrachting, 'Les Éléphants', over psychiatrische opsluiting, 'Porcherie', met de zin 'La jeunesse emmerde le Front national!', tegen kapitalisme, politieke repressie en extreemrechts, 'Les rebelles', over het aanzetten tot opstand, en 'Conte cruel de la jeunesse', met een sinister portret van de samenleving. In juni 1987 verscheen 'Abracadaboum!', met o.a. de bekende song 'L'Empereur Tomato Ketchup', 'Nuit Apache', 'S.O.S.', 'Et Hop', 'Ibrahim', 'Tzigane, Tzigane', 'Casse Tête chinois', 'Paviljon 36', 'Viêt Nam, Laos, Cambodge' en 'On a faim'. Op 3 maart 1988 was er een concert in De Zénith Paris - La Villette en op 20 april 1988 kreeg de band de Bus d'Acier. De band werd ten onrechte aan Action Directe gelinkt, wat het imago aantastte. In november 1989 waren er 3 afscheidsconcerten in L'Olympia in Parijs en ging de band uit elkaar.

In 1987 heb jij jouw eigen band Les Négresses Vertes opgericht, samen met de pianist Joe Ruffier des Aimes, de gitarist Stéfane Mellino, de bassist Jean-Marie Paulus, de drummer Gaby, de accordeonist Matthias Canavese, de trompettist Michel Ochowiak, de trombone-speler Abraham Sirinix en de achtergrondzanger Iza Mellino. In 1988 verscheen het debuutalbum 'Mlah', met o.a. 'Zobi La Mouche', 'C'est Pas La Mer a Boire', 'Voila L'Ete', 'Orane', 'La Faim des Haricots', 'Il', 'L'Homme des Marais', 'Marcelle Ratafia' en 'Hey Maria'. In 1991 verscheen 'Famille Nombreuse', met o.a. 'Famille Heureuse', 'Perpetuellement Votre', 'Face A La Mer', 'Belle de Nuit', 'Sous le soleil de Bodega', 'Infidele Cervelle', 'La France A Ses Dimanches' en 'Sang Et Nuit'. Jullie speelden in Engeland, Los Angeles, Beiroet en Tokio. Jij worstelde met een zware alcohol- en heroïneverslaving, wat jouw schrijven en zingen/spelen beïnvloedde. Op 21 januari 1993 overleed jij door een overdosis heroïne in het appartement van jouw moeder op 13, rue de L'Ourcq in Parijs. Dit gebeurde 3 uur na de opname van de muziekshow Taratata. Jij werd 29 jaar en jouw ontzielde lichaam is in de Cimetière Parisien de Pantin begraven, bij jouw vader Jean en jouw opa Joseph.

Jij zei: 'Ik heb veel vrienden, die zelfdoding hebben gepleegd. Ik kan veel mensen noemen, die we kenden in Les Halles, die er niet meer zijn. Zo is het ook in mijn stad, ik heb niet veel jeugdvrienden meer. Aids, zelfdodingen, overdoses... Dat is wat je krijgt als je het gordijn van een klein, rustig stadje optilt. Ik denk vaak dat als de hel bestaat, het hier op aarde is. We zitten er middenin. Ieder mens die gevoelig is, wil het verpesten.'.

In 2002 heeft jouw broer Ritier een tribute-album aan jou opgedragen, 'À Ta Santé Mon Frère!'. Op zijn album 'Sibérie m'était contéee' uit 2004 heeft jouw vriend Manu Chao het lied 'Helno Est Mort' aan jou opgedragen. Op 21 juni 2018 is er op 13, rue de L'Ourcq en plaquette onthuld ter nagedachtenis aan jou.

Schrijver: Sir Joanan Rutgers
19 maart 2024


Geplaatst in de categorie: idool

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 3



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)