biografie: Andre Gide

André Gide [Parijs 1869-1951] 

 
André Gide groeide op in een protestants milieu. Hij ging een paar jaar naar school, maar kreeg na de dood van zijn vader privéles thuis.

Zijn eerste publicatie waren "Les cahiers d'André Walter" in 1891, waarin de liefde voor zijn nicht Madeleine wordt beschreven. De lichamelijke liefde behoort volgens Gide onderdrukt te worden.

In 1893 reisde André Gide naar Noord-Afrika. Tijdens een tweede bezoek aan dit gebied ontmoette Gide de Ierse schrijver Oscar Wilde. In deze periode ontstond "Les nourritures terrestres", waarin Gide zijn homoseksualiteit accepteerde en zijn eerste seksuele ervaringen beschreef.
Desondanks trouwde André Gide in 1895 met Madeleine. Hierna schreef Gide enkele belangrijke werken: "L'immoraliste" (1902) en "La porte étroite" (1909).
Ondanks het feit dat Gide veel van Madeleine hield, was het huwelijk niet gemakkelijk voor hun.

Na de eerste wereldoorlog begon André Gide aan zijn autobiografie "Si le grain ne meurt" (1924). In "Corydon" verdedigde hij zijn homoseksuele geaardheid. Het boek werd hevig bekritiseerd, zelfs door sommigen van zijn vrienden.
In 1926 reisde André Gide weer naar Afrika en publiceerde "Voyage au Congo" (1927) waarin hij de Franse overheersing in Kongo bekritiseerde. Na zijn terugkomst in Frankrijk zette André Gide zijn politieke strijd voort. Hij nam het op voor de rechten van gevangenen en vrouwen.

Na de dood van zijn vrouw in 1938 schreef André Gide meer en meer over het verleden.

In 1947 werd Gide onderscheiden met de Nobelprijs voor literatuur.