biografie: Hans Faverey

Hans Faverey [Paramaribo 1933 - Amsterdam 1990]

 Hans bezocht het Amsterdams Lyceum, waar hij Nederlands kreeg van Lulofs. Vervolgens studeerde hij psychologie. Hij werkte aan de universiteit in Leiden, trouwde in 1959 met Lela Zeckovic en woonde in Amsterdam.

Hans Faverey gebruikt in zijn taal veel 'doodssymbolen'. In zijn werk zijn invloeden aan te wijzen van Paul van Ostayen en Mallarmé (het opheffen van betekenissen). Rein Bloem was de eerste die hier op wees. Zijn eerste bundels werden algemeen als 'onbegrijpelijk' betiteld. In de loop van de tijd werden zijn gedichten steeds toegankelijker. In het werk van Hans Faverey moeten niet de woordbetekenissen associaties bij de lezer oproepen, maar doen klank en ritme dit. Vaak probeert hij in zijn werk de tijd (die alles kapot maakt) stil te zetten. Hans Faverey kreeg in 1989 te horen dat hij ongeneeslijk ziek was. Hij overleed in 1990 en werd begraven op Begraafplaats Zorgvlied in Amsterdam.

Werk:

Gedichten (1968)

Gedichten 2 (1972)

Chrysanten, roeiers (1977)

Lichtval (1978)

Gedichten (1980)

Zijden Kettingen (1983)

Hinderlijke goden (1985)

Tegen het vergeten (1988)

Verzamelde gedichten (1993)

Springvossen (2000)