biografie: Ingeborg Bachmann

Ingeborg Bachman [Klagenfurt 1926 - Rome 1973]

Zij studeerde Germanistiek, Filosofie en Psychologie in Innsbruck, Graz en Wenen. Na haar promotie in 1950 over de filosoof Martin Heidegger ondernam ze reizen naar Parijs en Londen en werkte ze als omroep-redactrice. In 1953 werd ze ontdekt op een open dag van Gruppe 47 en sindsdien werkte ze als schrijfster.

De thema`s die ze in haar eerste schrijversjaren aanroerde, ‘Liefde’, ‘Dood’ en ‘Afscheid’, werden door het publiek en de kritiek argelozer ontvangen dan ze waren bedoeld.

Bachman verzette zich tegen een classificatie van haar werk als ’onpolitieke, mooie literatuur‘. Sinds haar eerste dichtbundel Die gestundete Zeit (1953) heeft ze geprobeerd de problematische verhouding tussen mens en natuur aan de orde te stellen. Dat er een politieke achtergrond achter haar ideeën schuilt blijkt uit haar autobiografische boek Jugend in einer Österreichischen Stadt (1961).

Tijdens haar poëzie-voordrachten aan de Frankfurter universiteit (1959/1960) gaf Bachman blijk van een kritische terugblik op haar eerste successen. Deze zelfkritiek kwam ook tot uitdrukking in haar verhalenbundel Das dreißigste Jahr (1961). Daarna volgde een jarenlange stilte, die onderbroken werd door een geëngageerde politieke toespraak die ze hield toen haar de Georg-Büchner-Preis (1964) werd toegekend.

Bachman leefde van 1963 tot 1965 in Berlijn, daarna in Rome. In 1971 verscheen haar roman Malina, bedoeld als deel van een romancyclus met de naam Todesarten, die de onderdrukking en uitbuiting van sociaal zwakkeren dokumenteert vanuit een vrouwelijk perspectief.

Ingeborg Bachmann stierf in oktober 1973 in Rome aan de gevolgen van een brand.

In 1977 riep de stad Klagenfurt een jaarlijkse literatuurprijs in het leven, die vernoemd is naar zijn beroemdste dichteres.

U vindt een website (in de duitse taal) over Ingeborg Bachman en haar werk op http://www.ndh.net/home/berg/ibforum.htm