biografie: J. Hoogendam

Ik ben voor sommigen misschien een "oude" vrouw. Maar zo voel ik me bij lange na nog niet. Ik ben 58, en mijn geboortejaar is 1944. Was geen beste tijd om ter wereld te komen, zo midden in de oorlogsjaren. Het mooie van "oud" zijn? Veel levenservaring. Meer wijsheid! Ja, echt! Over veel dingen mee kunnen praten.

Ik houd van schrijven, al vanaf mijn kinderjaren. Toen ik als jong meisje op de Antillen woonde vroeg mijn moeder altijd of ik even oma of iemand anders een brief wilde schrijven. Later woonde ik in Spanje en mijn enige goede afleiding was schrijven naar het thuisfront, waar mijn brieven door mijn vader onder het eten werden voorgelezen; of eerder werden voorgedragen. Mijn vader kon ook smakelijk vertellen. Ik kom uit een gezin van elf kinderen, waarvan ik de tweede ben. Mijn vader overleed jong. Hij werd maar 51 jaar. Mijn moeder was op 39 jarige leeftijd ernstig ziek, en de dokters gaven haar nog 3 dagen te leven. Haar geloof in de Almachtige heeft haar op de been gehouden en ze is inmiddels pas 80 jaar geworden. Ik heb zes broers en vier zusters.

6 Jaar geleden schreef ik een boek "Littekens In Mijn Hart". Het werd uitgegeven door Luithing Sijthof. Ik beschrijf het onrecht wat mij in Spanje overkwam. Mijn kinderen werden namelijk op zeer jonge leeftijd ontvoerd door hun vader. Na ruim twintig jaar werden ze gevonden door het programma Tros Vermist.

Ik heb nu een heel fijn contact met ze en af en toe lijkt het of ik droom. Ik heb later nog 2 jongens gekregen; zij wonen nog bij mij thuis en zijn me heel erg dierbaar.

Toen ik deze site ontdekte ging er een wereld (een nieuwe) voor mij open. Hier kon ik mij uitleven en hier vind ik een klankbord voor alles wat nog in me opborrelt en ik niet kwijt kon...

Verder wil ik alle medeschrijfsters en schrijvers sucses toewensen en hoop dat ze er net zoveel voldoening bij vinden als ik.

Een vriendelijke groet,
Jannie Hoogendam