biografie: Karel van het Reve

Karel van het Reve [Amsterdam 1921-1999]

Na het gymnasium studeerde Van het Reve Slavische talen in Amsterdam. Hij promoveerde in 1954 op een proefschrift 'Goed en schoon in de Sovjetcritiek: beschouwingen over de aesthetica van het Sovjetrussische marxisme'.

Van 1957 tot aan zijn pensionering in 1983 was Karel van het Reve als hoogleraar Slavische letterkunde verbonden aan de Rijksuniversiteit Leiden. Van zijn hand verschenen diverse vertalingen. Na zijn pensionering verscheen zijn grootste werk op het gebied van de slavistiek: Geschiedenis van de Russische literatuur. Van Vladimir de Heilige tot Anton Tsjechov.

Aan het eind van de jaren zestig was Van het Reve een jaar de Moskouse correspondent van Het Parool; dankzij hem drongen in deze periode de geschriften van de sovjetdissident Andrej Sacharov door in het Westen. De door hem opgerichte Alexander Herzen Stichting publiceerde dissidente sovjetliteratuur. De toegang tot de Sovjet-Unie werd Van het Reve door de sovjetautoriteiten ontzegd: tot 1990 kon hij niet naar Rusland reizen.

De activiteiten van Karel van het Reve beperkten zich niet tot de slavistiek: hij was ook een veelzijdig publicist. In essays en columns, die gekenmerkt worden door een eenvoudige schrijfstijl en heldere redeneertrant, gaf Karel van het Reve zijn mening over allerlei onderwerpen en ging hij modieuze denkbeelden te lijf. Vanaf 1971 schreef hij in NRC Handelsblad televisiekritieken onder het pseudoniem Henk Broekhuis; van 1979 tot 1991 had hij maandelijks een gesproken column voor de Wereldomroep.

In 1981 ontving Van het Reve de P.C. Hooftprijs voor essays.