biografie: Lizzy Sara May

Lizzy Sara May (peudoniem van Lissie Sara Maij) [Sloten 1918 - Hoorn 1988] Nederlandse dichteres en prozaschrijfster.

Oorspronkelijk was zij balletdanseres en mimekunstenares. Debuteerde pas in 1956 met gedichten in de bundel 'Blues voor voetstappen', waarin ze duidelijk affiniteit vertoont met het werk van de Vijftigers. De bundel werd opgedragen aan haar overleden joodse ouders. Ook in de daarna volgende dichtbundels experimenteerde ze met rijmloze associatieve verzen: 'Weerzien op een plastic-huid' (1957), 'Tijd voor een magnetisch vuur' (1963) en 'Grim' (1969). Intussen was ook een eerste verhalenbundel verschenen, 'Dansen op het koord' (1965), in 1966 gevolg door een roman 'Het dubbelspoor', waarin ze een jonge joodse vrouw het na-oorlogse Berlijn opnieuw laat bezoeken met op de achtergrond steeds het oorlogsverleden van die stad en van haarzelf. De relatie tot haar vader, de oorlog en het jood-zijn vormen de centrale thema's van haar werk. Hoezeer deze problematiek met haar persoonlijk verbonden is, blijkt uit haar autobiografisch werk 'Vader en dochter' (1977) en het vervolg daarop 'De blauwe plek' (1979).Behalve poezie en proza schreef May voor TV twee toneelspelen: 'Interview tussen nul en zero' (1964) en 'De jaargetijden' (1967 ) bekroond met de Van der Viesprijs.