biografie: Marijke Hanegraaf
Weloverwogen en gerijpte poëzie noemde De Arbeiderspers mijn gedichten bij de uitgave van mijn debuut Veerstraat in 2001. Gerijpt mag ook wel, want ik ben van 1946. ‘Strak gecomponeerd, de beelden soepel en de formuleringen trefzeker,’ ik citeer, want ik vind het onmogelijk om zelf aan te geven wat mijn gedichten zijn en inhouden. Ik schrijf wat er zich in me voordoet, ik stel geen series of thema’s samen, al ontstaan ze soms wel, want wat in me omgaat cirkelt blijkbaar om bepaalde gedachten. Ik schuw het engagement niet, niet in Veerstraat, en ook niet in nieuwe gedichten. De bundel Veerstraat was mijn debuut en ik werd ermee genomineerd voor de C. Buddinghprijs, de prijs voor debutanten. Dat wil niet zeggen dat ik hiervoor nooit geschreven heb. Eigenlijk schrijf ik al mijn leven lang, als tiener liedjes en tussen mijn twintigste en veertigste verhalen, reportages en artikelen voor kinderen. In 1992 ging ik naar schrijversvakschool ’t Colofon in Amsterdam om beter verhalen te leren schrijven, maar het dichten ging zo goed en ik vond er zoveel meer voldoening in dat ik me daarop heb geconcentreerd. Ik ben een trage schrijver. Ook een grage, maar niet eentje die al na twee jaar weer met een nieuwe bundel komt. Je niet laten opjagen, zei een andere dichter tegen me, en dat houd ik in ere. | |||
Marijke Hanegraaf dichter |