biografie: Martin van Amerongen

Martin van Amerongen [Amsterdam 1941 - 2002]

Hij had een een joodse vader en een christelijk opgevoede Duitse moeder. Die achtergrond heeft zijn belangstelling voor de Duitse cultuur in hoge mate bepaald. Hij was vooral geïnteresseerd in de joodse bijdragen aan die cultuur. Van Amerongen was een autodidact die zich voor klassieke muziek interesseerde en zich daarover een grote kennis verwierf. Van Amerongen begon zijn in 1962 loopbaan als journalist bij de  redactie Friesland van Het Vrije Volk, waar hij het plaatselijke nieuws verzorgde en over Mahler publiceerde. In 1965 trad hij toe tot de redactie van Vrij Nederland, waarin hij tot medio 1984 actief was. In zijn tijd bij Vrij Nederland verscheen een aantal briefwisselingen met bekende publieke persoonlijkheden onder de titel De brieven van Ir. H.A. Schuringa (1981), die geschreven waren door een reactionaire auteur. Een bundel fictieve interviews van deze Ir. Schuringa verscheen in 1984 onder de titel De mens centraal. Op 1 januari 1985 werd Van Amerongen hoofdredacteur van De Groene Amsterdammer.

Van Amerongen besteedde op literair gebied vooral aandacht aan Heinrich Heine. In 1975 verzorgde hij een vertaling van Die Harzreise, waaraan hij een essay onder de titel ‘In het voetspoor van de dichter’ toevoegde. In Het matrassengraf (1985/2002) schreef hij over Heines sterfbed. In Heine en Holland (1997) verzamelde hij stukken die hij in De Groene Amsterdammer had gepubliceerd.

Vanuit zijn kennis van de muziek schreef Van Amerongen over Bach, Mozart, Schubert en Wagner. Over Bachs Mattheuspassie schreef hij Zijn bliksem, zijn donder (1997), over Mozart een Mozartbrevier (1992). Het meest opzienbarend is zijn boek over Wagner,omstreden na WO II  vanwege diens vermeende antisemitisme en de nazi-verering die hem ten deel viel. Van Amerongen schreef met De buikspreker van God (1983) een essay over Wagner, waarin hij de muziek van Wagner analyseert en ook de  manier waarop met deze componist is omgesprongen na diens dood verwerpt.

Martin van Amerongen was tot zijn dood in 2002 redacteur van De Muze, een periodiek van het Concertgebouw en het Concertgebouworkest.