biografie: Prosper van Langendonck
1862 - 1920
[Brussel 1862 - 1920]
Prosper studeerde wijsbegeerte en letteren, maar moest de studie wegens familieomstandigheden stoppen. Daarna werd hij was beambte bij het ministerie van Justitie (1888-1898), daarna bij de vertaaldienst van de Kamer van Volksvertegenwoordigers (1899-1918). Vanaf 1890 openbaarde zijn erfelijke schizofrenie zich, die zich uitte in depressie en zwerfdrang. Hij stierf als krankzinnige in 1920 in een hospitaal te Brussel.
Van Langendonck richtte in 1893 samen met August Vermeylen, Emmanuel de Bom en Cyriel Bysse het literaire tijdschrift 'Van Nu en Straks' op, het tijdschrift dat de Vlaamse literatuur vernieuwde. Als enige Rooms-katholiek in de redactie nam hij hierin een bijzondere plaats in, sterker verbonden met het verleden dan zijn mederedachteuren. Toch gold zijn opstel het opstel van 1894 'De herleving van de Vlaamse poëzij', als manifest van de literaire vernieuwing.
Zijn eigen werk wordt behalve door het katholicisme vooral beïnvloed door zijn 'Weltschmerz'.
Naast zijn artikelen in 'Van nu en straks' schreef hij ook essays en kritieken in 'Nederlandse Dicht- en
Kunsthalle'. Verder werkte hij mee aan het tijdschrift 'Vlaanderen'. Hij liet slechts één dichtbundel
uitgeven, namelijk 'Verzen' (1900).