biografie: Robert Anker

Rengert Robert Anker [Oostwoud 1946 - ....]

Anker studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam; hij hield zich aanvankelijk vooral bezig met toneel. Hij debuteerde als dichter in De Revisor. Zijn officiële debuut is 'Waar ik nog ben' (1979): een bundel poëzie waarin hij op zoek is naar inzicht in de zin en samenhang van de werkelijkheid. Deze thematiek wordt later in Nieuwe veters (1987) en Goede manieren (1989) uitgebreid met het thema van het moderne leven in de grote stad. De versplintering van het ‘ik’ die het gevolg is van dat bestaan kan alleen opgeheven worden in de poëzie, en zelfs daar leidt het tot een elliptische en verbrokkelde syntaxis. Anker ziet zichzelf in dat opzicht verwant met Bert Schierbeeks Het boek Ik (1951). In 1983 is hem de Jan Campertprijs toegekend voor de bundel Van het balkon (1983) en de Herman Gorterprijs 1989 voor Nieuwe veters.

In 1992 verscheen De thuiskomst van kapitein Rob (proza) waarvoor hem de Bordewijkprijs 1993 werd verleend. In 1994 verscheen de verhalenbundel Volledig ontstemde piano en in 1998 de sleutelroman Vrouwenzand, over de roerige democratiseringsjaren die hij als student in Amsterdam had meegemaakt. Over zijn poëticale opvattingen schreef Anker in Olifant achter blok (1988): een reeks stukken die eerder in tijdschriften verschenen.