biografie: de Columniks

U hoorde of las het onlangs in de media: Paul Schnabel van het SCP vindt dat Nederland moet ophouden met doemdenken. We moeten ons ook concentreren op wat er in dit land allemaal goed gaat. Doemdenken maakt mensen fatalistisch en ontevreden. Hij is wel eens jaloers op het ongebreidelde optimisme van de Amerikanen.
Dat was niet tegen dovemansoren gezegd. De tientallen lezersreacties op de site van Trouw liegen er in elk geval niet om. Maar ik voel mij door de heer Schnabel aangesproken en geef langs deze weg gevolg aan zijn oproep.
In het nieuwe jaar stop ik met doemdenken.
Voortaan zal ik niemand door het vellen van een buitenrechterlijk veroordelend vonnis ertoe bestemmen een ander lot te ondergaan dan die welke hij of zij aangeeft zelf te willen aanvaarden. Bovendien vind ik het niet leuk om steeds als doemdenker te worden gebrandmerkt, omdat ik van nature een optimistisch mens ben. Waarmee ik niet gezegd wil hebben dat u van mij niet mag doemdenken. Integendeel. Doemdenken is gezond. Wie niet doemdenkt, kan nooit optimistisch worden....

In de Middeleeuwen werd tussen Sint Maarten en Kerst gevast om de voor de lange winter aangelegde voorraad te sparen. Van 26 december tot 6 januari werd er gefeest, gedronken en gegeten. Daarbij gingen oliekoeken en Germaanse godenleer van buik tot hand.
Ik kwam echter pas in de 19e eeuw op tafel kijken en werd al gauw een traditionele lekkernij rond Oud&Nieuw. Later werd ik ook nog eens beroemd als scheldwoord voor iemand die iets niet begreep en als voorwerp om mee naar zijn hoofd te gooien.
Maar ook al ben ik in Nederland uitgegist tot een culinaire traditie van formaat, mijn identiteit bestaat nog steeds uit dezelfde stof als waarmee onze lieve Heer mensen maakt:
Zelfrijzend Bakmeel....