Mijn leven is een aaneenschakeling van tegenslagen en miserie. Eerst verloor ik mijn vader, daarna mijn zoontje ( 6 maand), kort daarna mijn zus ( +30/05/1993). Een zwaar ongeval met vluchtmisdrijf (is nooit uitgekomen wie de dader was) maakte mijn kruis nog zwaarder. Mijn man had blijvende hersenletsels en ik belandde 5 jaar in een rolstoel. Nu ga ik met krukken. Daarna ging mijn schoonbroer ook naar hierboven. Een jaar later brandde de bovenverdieping van mijn huis af.
Vol hoop en vreugde zag ik een zonnestraaltje; de geboorte van mijn eerste kleinkind. Ik ging naar Australië waar mijn enige dochter woont voor de geboorte en kreeg een donkere wolk op mijn geluk. Na 3 dagen kreeg ik daar bericht dat mijn moeder was overleden. Een tweetal jaar nadien volgde mijn man aan kanker.
Mijn verdriet probeer ik te verwerken in poezie en probeer ook mijn belevenissen in verhaaltjes samen te vatten. Ik hoop dat ik daar in slaag. Ben wel een zeer emotioneel persoon.
114 1.839