De linkse is de droefste. Ze vertelt over liefde
die eens door wolken en bladeren scheurde
maar op een dag voor een minuut of tien vergeten werd.
Tranen alom, de derde gedachte kent dat gevoel, bij haar
is het soms alsof er een rivier ontspringt in haar buikholte.
De ogen half gesloten laat zij zich zakken
in haar zetel waar nummer vijf haar…
Droesemig genoeg
(voor Frederick Turner)
Waar wij zitten, in het park,
hangen flessengeesten slierten lampjes op.
Ze vlechten uit het bladerdak een krans voor jou.
Ze schilderen aardsap op de meisjes, lippen glanzen.
Het groene glas beschijnt decolletés.
We laten Dionysos onze bloes bezoedelen.
Dan neem je jouw kiezels uit de verzameling…