Alle inzendingen over Rem

Ik rem in mijn zinnen ik rem in mijn woorden en ik rem in mijn uitlatingen. Wat wil je horen? Wil je de waarheid echt horen? Dan vertel ik je dat wat we nu zijn niet echt is zoals ik het graag zou zien. Ik zou in je armen willen liggen. Dan zou ik uren tegen je aanpraten en al mijn gedachten met je delen.…

Hij had mij ongetwijfeld uitgedaagd en nauwelijks verwacht dat ik ad rem zou zijn.....…

Ik kijk liever naar de herhalingen van 'Toen was geluk heel gewoon', waarbij vriendje Stokvis zo humoristisch ad rem is, dan naar 'Derrick', waarbij ik steeds de terechte satire van Jiskefet voor me zie. Liever die dikke pens van Gerard Cox dan dat oeverloze gezever van Herr Derrick!…

Copulatie is goed voor de wereld als de rem maar wordt gebruikt. Of condoom of ander voorbehoedmiddel. Anders ruiken rechtse politici onraad. Waarschijnlijk voor een deel nog terecht ook. Dat zou mijns inziens jammer zijn, daar we uiteindelijk állemaal wel beter (horen te) weten...!…

Broertjes en zusjes van Reem Abu Hayyah (3 maanden) Reem was de enige overlevende van een Israëlische luchtaanval op een woning bij Khan Younis. Bij het bombardement kwamen tien familieleden om het leven, waaronder haar ouders en al haar broertjes en zusjes, allemaal jonger dan 12 jaar.…

De engerd die, als je een seconde niet oplette, heel hard op z’n eigen rem, en ook jouw rem, trapte. Dan zei die man met een sardonische grijns dat je rustig moest blijven, diep ademhalen en weer door moest rijden. Je wist dan dat hij met die ene actie z’n eigen voortbestaan veilig gesteld had.…

Daar; waar we ons normaal frank en vrij opstellen, staan we op de rem als het ware, durven nog net beschermd en wel even de winkels in, maar dan houdt het op, een ritje door het bos ook nog maar dat zijn de enige acties die we ons permitteren.…

Als we Obama ook niet hadden, dan liep het dodental door spontane blokkering van de rem gewoon nog wat verder op. Nu de autofabrikant met de billen bloot is gegaan, komt er zo zachtjes aan steeds meer nieuws naar buiten.…

Moeizaam stond ik op alsof er een rem op mijn bewegen was gezet. Dit kon toch niet? Dit was toch niet waar? Het lijkt wel of ik elk spiertje in mijn lichaam kon voelen. Mijn hoofd gonsde. Heel mijn wezen doet pijn en zin, zin had ik nergens meer in. Wat een waardeloze dag, wat een waardeloos leven. Ik ben weer depressief.…

Tegen mijn vrouw wil de dompteur wel complimenteus zijn en antwoordt heel ad rem maar alleszins slijmerig: ‘Alleen als hij mooie vrouwen ziet.’ De lift stopt. We stappen uit, hij blijft staan, ik draai me om en zeg: ‘Wat zal het dan heerlijk rustig zijn bij jou thuis, buurman.’ Nou praat hij niet meer met me.…

Auto’s gaan op de rem, ook al een hele slimme actie ( niet dus) en ik ben stomverbaasd over zoveel stommigheid. Volgens mij, bestuurders van die tiental auto’s, is het de bedoeling dat je zoveel mogelijk ruimte laat voor hulpdiensten en dit al helemaal als ze blauwe lichten en sirene voeren?…

De volgende dag al fietste ik met wollen muts, leren handschoenen en voorzichtig optimisme de hellingen van de Posbank op (hijg, hijg) en af (rem, rem).…

Meteen moet ik al op de rem. Drie jongens steken schuin de straat over vlak voor mijn neus. Ik moet nog twee keer remmen voor mensen die zonder uit te kijken oversteken. Het wordt helemaal niks met die kerst dit jaar bedenk ik mij. Dat ellendige gehaast van iedereen. Die mensen gaan allemaal maar gewoon hun eigen gang.…

Ineens zag ik mijn middelbare school… ik trapte op de rem van schrik, schokkerig kwam mijn wagen tot stilstand. Leerlingen dromden naar buiten, zou zij er nog werken, zij, mijn idool uit mijn tienerjaren, zij, eigenlijk nooit uit mijn gedachten toen... ik werd bestormd door herinneringen...…

De conservatief in mij vindt dat ik me niet zo moet aanstellen en trapt telkens op de rem. Maar er gaat iets gebeuren, daar kun je donder op zeggen. Vanaf nu ga ik me elke dag afvragen of er nog meer is waarvan ik niet weet dat ik het mis. En dan ga ik er iets aan doen. Donder.…

Hij had toch op tijd op de rem gedrukt? Hoe kon het dan, dat hij dwars door het stootblok was gereden? Maar de ingenieurs van de spoorwegraad vonden uit wat de oorzaak was: poep op de rails. Janssen had geen leven, de weken daarna in de machinistenkantine.…

Nu trapt mijn vriend hard op de rem. Zijn blik verstrakt. We zien verderop een auto in de berm staan. Dat kan wel eens zo’n stiekeme snelheidscontroleur zijn. Een man staat naast de auto op het fietspad en kijkt naar de grond. Hij beweegt niet. Mijn vriend trapt alweer op het gaspedaal. De grijns op zijn gezicht is ook weer terug.…

Dan wordt het dubbel rood voor de ogen en gaat de rem er volledig af. Tegen windmolens en biomassaverbranding: nou dan ben je blijkbaar een klimaatontkenner pur sang in de ogen van heer Dijkstra. Het gedram van voornamelijk links over de verschrikkelijke rampen die ons zullen overkomen als we niets doen neemt apocalyptische vormen aan.…

Iedereen vindt me aardig en ad rem, Ik mag meepraten bij de NAVO, Maar jullie lopen het ontzettend voor me te verziéken, weet je dat stelletje amateurs!…

Ik rem. ' U heeft gezelschap', wijs ik. Zonder om te kijken blijft hij staan. Zachtmoedigheid trekt over zijn vroegoude gezicht. ' Ik ga ze leren zwemmen', zegt hij. ' De moedereend is een week geleden op de vlucht geslagen voor een roofvogel, die heeft de rest van het nest verscheurd.…

Een eigenaresse van een kledingwinkel reageert ad rem met een krachtig: 'ik ook!' Dat moet een collega zijn. We vieren deze mooie momenten met een goede kop koffie en een stuk vlaai. De eigenaar van deze ijswinkel houdt ook even een bord op om op de kiek te komen. 'Waarom houd je hier geen kinderfeestjes?', vraag ik.…

Als ik op de fiets zit en ik moet vol op de rem trappen omdat een automobilist niet zit op te letten en ik bijna word aangereden, dan denk ik wel eens ‘ik sleur je uit die auto en rij met mijn fiets over jou heen!!’ Dan voel ik boosheid, ben ik kwaad. Gelukkig heb ik nog nooit echt iemand uit de auto getrokken.…

Mijn voet sprong op de rem, meteen. Een giftig blauw projectiel floot langs. Van links naar rechts. Een flits. Een dodelijke duizend kilo, geladen met twee(?) lichamen. Wij met ons drieën. Ik was morsdood geweest. Platgeplet tegen m'n rechterbuurvrouw. Zij ook pulp. Achterin? Wie weet? Het is niet doorgegaan.…

Ik lees erg graag een column die gebaseerd is op emotie, humor of levenservaring, maar daarin ging ik zelf ooit te snel en jij was mijn rem. Erg graag zou ik samen (nogmaals) met mijn oude vriend de site verrassen. Dit gaat nooit meer lukken, maar dat hebben we dan toch maar mooi gedaan ooit.…

Ach, wat was ze haar hele leven ad rem. Om jaloers op te worden. Haar voorouders waren Italianen die in de 19e eeuw naar Holland kwamen.…

Zijn rem bleek het ’toch niet zo goed te doen’. Zijn fietsstandaard was al kapot. Ik rolde met mijn ogen. Van wie zou hij het hebben? zei man pesterig. In groep acht, was hij zijn gloednieuwe, kekke jas kwijt. Twee dagen later zijn gymtas. Gymtas kwam een tijd later boven water, de jas hebben we nooit meer terug gezien.…

En oh ja, de rem van zijn fiets bleek het toch niet zo goed te doen. Zijn fietsstandaard was al kapot. In groep acht was hij zijn nieuwe jas dezelfde week nog kwijt. Twee dagen later zijn gymtas. Van wie zou hij het hebben? vroeg man zich hardop af. De volgende dag uit mijn werk sta ik voor onze deur en graai in mijn tas.…

'O niet zo'n grote' zegt de moeder de handelaarster ad-rem, die de grootste uit de hoop wil halen terechtwijzend, 'Neen, maar zo'n kleine.' Als alles nu in orde is, ontwaart moeder plots Kareltje. Deze blik brengt haar in een onaangename positie, zodat zij verplicht is te vragen: 'Wou jij er ook een Kareltje?…

Alleen is het zo jammer dat die werk lustige mensen zich op een gegeven moment tegen komen, meestal in de trant van: op de rem staan, de airbags ploffen uit en het is over en gedaan, niks geen 36 uur meer in een dag, niks geen acht dagen in een week, maar: met de kippen op stok, en daar blijven tot ze aan de leg gaan….zo zonde!…

Weer teruggeworpen in de “vijandige” wereld gedraagt men zich behoedzamer en gaan de rem er weer op. Dit gedrag komt volgens mij gewoon voort uit het individu dat reageert op zijn omgeving en staat los van veronderstelde trillingsgetallen of aura’s die zich buiten het individu zouden bevinden.…