Alle inzendingen over TROUW

Ik bouw voor jou een huisje niet te groot niet te klein, zo’n huisje aan een grasveld waarin je zo fijn jezelf kan zijn. Ik bouw voor jou een huisje met deuren, ramen en een pannendak met wel zes slaapkamers een verwarming, een huis voorzien van alle gemak. Ik bouw voor jou een huisje van steen en cement met een tuintje en een gazonnetje, een huisje…

Neen, ik heb het aanzoek niet gedaan en volgens mij is dit een vraag die op sterven na dood is. Wie durft het nog aan, en al zeker een tweede of derde maal? Waar dit de eerste keer al beangstigend voelt, lijkt het voor een daaropvolgende poging nog benauwender te zijn. Je bent voorzichtiger, minder impulsief en beseft dat het ‘boterbriefje’ ook niet…

De dag daarop trouwen we even snel en dan gaan we op vakantie met de pipowagen en de ezel en komen nooit meer terug behalve op de verjaardag van mijn moeder maar die nemen we maar ook mee geloof ik in de hulpwagen met escorte.…

Samenwonen, trouwen misschien. 'Heb je eigenlijk ooit wat gehad met hem? wil ze weten. Ik aarzel. Wat gehad is een groot woord. Er is wel eens wat gebeurd, omdat hij wilde, omdat ik wel eens wilde weten wat het was. Maar ondertussen droomde ik van haar. Een droom die hij voedde, geraffineerd, knipbeurt na knipbeurt. 'Je vind haar leuk he?…

De dwangmatige trouw vormde een stelling die zij niet meer kon verlaten, als een verworven karaktertrek, gegraveerd in haar hart als een inscriptie in een gouden ring.…

AD, 13 februari 2003 Jennifer Hoes is verloofd. Op 28 mei geeft ze het jawoord in de trouwzaal van het Haarlemse stadhuis. Maar een gewoon huwelijk wordt het niet. De 29-jarige kunstenares moet de ring om haar eigen vinger schuiven, want er is geen partner. Jennifer trouwt met zichzelf. Het is geen publiciteitsstunt of grap. Op de dag dat ze afstudeert…

Jarenlang heeft hij ons trouw terzijde gestaan. Nu is het einde in zicht. We hebben gewikt, gewogen en de knoop doorgehakt. Zelden liet hij ons in de steek. Maar toch, stel je voor dat hij dat wél zou gaan doen, kuren zou gaan vertonen… Dat moesten we vóór zijn.…

Als ik later jong ben, zei de vrouw, dan ga ik met hem trouwen.…

Pijltjes bleken bij Trouw voor geplaatste gedichten te staan. Van Nota Bene dichters als Kees Godefrooij Loes Essen en Pom Wolff, werelddichters die eigenlijk zelfs te groot gegroeid leken voor onze hoofdstad! Van wie ik nooit had durven denken dat die tot provinciaal of plaatselijk niveau zouden afdalen.…

Ooit ga ik aan een tafel zitten en schrijf hoe ze naar jong gras ruikt. De lentegeur die hangt boven dauw in een meiveld tussen dromende dorpen onder voorzichtig zonlicht, brengt haar als vanzelf bij mij. Niet dat het nodig is dit vast te leggen. Zij blijft toch wel licht geven. Ook als niemand leest dat ze dat kan. Het is mijn eigen donker dat hunkert…

‘Wat we wel doen is een glas sherry schenken,’ zei de vrouw, ‘en dan zetten we tafels neer voor de zoutjes’ ‘We kunnen hier geen feest geven,’ zei Muis, ‘maar voor trouwen is het leuk’ Ze namen een folder mee en praatten over hun huwelijk. Het was gek.…

‘En, wanneer gaan wij trouwen?’ wil ze weten. ‘Ik heb wel zin een feestje’ antwoord ik. Een beetje muziek, een beetje dansen, wat roken en drinken, samen, met anderen. ‘Leuk toch’ zegt ze. ‘Ja, leuk’ zeg ik. Haar benen, dat feest, de vogels, de caravan en zelfs die black tie. Gewoon alles.…

Je weet, dat ik gelovig ben en trouw iedere zondag naar de kerk ga.…

Ik, de bezielende geest van Drachten, rust uit onder het grote carillon, dat nu zwijgt. Nadenkend lig ik hier, waar Noorder- en Zuiderbuurt elkaar ontmoeten. Heerlijk om te genieten van de nachtelijke stilte en de sterrenhemel. Vandaag heb ik veel ondernomen. De ochtend was vol zonnige werklust. Winkels en warenhuizen lachten mij tegen om naar hen…

Een paar vrienden die hem zijn leven lang trouw bleven. een vrouw, net als Schopenhauer. Dat leidt maar af van de zaak. Woemi gromt; 'O, dus dat is het' Ik lach. 'Nee, ik heb geen vrienden' Op mijn werk in ieder geval niet meer, ik heb me in mijn boosheid over mijn ontslag wel aardig onmogelijk gemaakt. En thuis?…

Jouw naam kende ik nooit, trouwe wachter aan mijn raam, die weer groen draagt alsof de zomer al voortijdig haar intrede heeft gedaan.....(De namen van de botanische soorten zijn mij altijd al onbekend gebleven). Je draagt blad, je draagt vrucht en je bent trouw, zoals de wrede, trouweloze mensensoort nooit is geweest...…

In Noord-Heerenveen kwam de Trouw weer door de deurspleet en lag i weer braaf op de lichtbruine voetveegmat. Ik herinner me vooral dat mijn vader de Trouw trouw las en ik snabbelde wel eens wat berichten mee. In Voorthuizen was er weer een groene postbox en kon ik mezelf weer laven aan het postboxdekselgeluid.…

Ze staat er nu 25 jaar. Haar zusje tuintafeltje uit dezelfde familie, is haar voorgegaan. Een rank en kwetsbaar typje. Eén wintertje, voortijdig gaf ze de geest. En dat, terwijl de vakmantuintafelspecialist ons destijds verzekerde: “Deze tafel gaat een mensenleven mee.” Hij zei er alleen niet bij welk mensenleven, want inderdaad onze oude buurman stierf…

Mevrouw B. was onze trouwe buurvrouw die twee merkwaardige, hoogst excentrieke heren huisvestte; haar zoon en haar commensaal. Mevrouw was al op leeftijd, droeg altijd een hoedje en vergastte ons, kinderen steevast op boterbabbelaars met de begeleidende uitspraak: "Unnen babbel in oewen bebbel" Haar zoon, "onzen Rich" trouwde nooit.…

Hoe kan het zijn dat het gebod van de trouw jou niet is ingeslepen, zoals het mijn primaire dictaat is? Wat denk je overigens nog te bereiken op zeventigjarige leeftijd met een dodelijke ziekte onder de leden, met je heilloze en doelloze onderneming van je pianostudie?…

Jaren geleden zijn de trouwe Somaliërs vertrokken en ze hebben het kleine meisje dat hier geboren was en de jongen meegenomen. Ze gingen een hopelijk florissante toekomst tegemoet in Tilburg West in een eengezinswoning met een tuin waarin de kinderen naar hartenlust zouden kunnen spelen.…

In het supplement van de edele krant Trouw 'Tijd' (10 oktober 2015) staat een groot artikel over kinderen, die zeker weten, dat ze in het verkeerde lichaam zijn geboren, kortuit transgenders genoemd. Inzake deze problematiek begeven wij ons op het gebied van de zielkunde en de biologie.…

In de Trouw van zaterdag 14 april 2018 staan twee artikelen over wijlen Bhagwan Sri Rajneesh, oftewel Osho, die op 11 december 1931 in Kuchwada was geboren. Het ene artikel is door Marissa Klaver geschreven en gaat over de Amsterdamse commune, de Osho Mevlana Commune. Ooit woonden er 200 sannyasins (Osho-volgelingen) in De Pijp, nu nog 25.…

Mijn Tilburg, mijn dierbare Tilburg, mijn geboortestad, bleef me nog trouw....…

Er zijn al enige opmerkingen te maken over ‘Gedichten op de kaart van Trouw’. Morgen komen de bundels uit en wordt de prijs overhandigd. Van het internetproject voor dichters die hun plaatsgebonden gedichten konden plaatsen. Op de juiste plaatsten in Nederland en België. Spannend. Onderwerp al van mijn column zaterdag jongstleden.…

Ze is mijn trouwe Ilonka, die mijn dierbare jeugdfoto's, onvervangbaar en kostbaar, en het klokje dat de uren van mijn leven welhaast roekeloos wegtikt, zorgvuldig schikte op het bureautje.…

De man liep weer eens over het pad langs de bosrand. En het toeval wil dat toen hij weer bijna bij die onoverzichtelijke bocht arriveerde, de vrouw met Josje de St Bernard kwam aan lopen. Dit keer was Josje aangelijnd en kwispelstaartend kwam Josje hem tegemoet, de vrouw enigszins half meesleurend. Josje bleef keurig bij hem staan en liet zich over…

Op onze kinderfietsjes hadden we met onze ouders de lange weg naar de inrichting afgelegd om aldus de trouw te praktiseren, die ons als voornaamste gebod werd ingeprent.....…

Jouw devies ging over de trouw - de trouw die ik je niet betoond heb(wat konden mijn nutteloze, waardeloze brieven uitrichten?)We hebben elkaar nooit meer ontmoet; en nu slechts deze bekentenis van mijn hand. Ik hou nog steeds van je.....…

Ik ben een watje, dacht dat meisjes zacht waren, dat liefde beantwoord kon worden met eeuwige trouw, meiden werden vrouwen, duidelijk werd dat ik ze niet meer kon (ver)trouwen, ik laat een stilte achter, ik laat en wil niet meer van mij horen.…