Alle inzendingen over Verdwaald in het lev

die alleen mijn hart weer brak Nog steeds verdwaald door het leven om dat verdriet maar te vergeten nu kwam er weer iemand in mijn leven ik voelde me heel goed voor even tot deze weer mijn hart brak Nu ben ik het zat ik heb het helemaal gehad dan maar geen liefdevol leven als niemand mij de liefde terug kan geven wat heb je aan een goed hart…

De kans dat je er door een gerichte of verdwaalde kogel het leven bij inschiet is groter dan ooit. Dan sta je voor het rode licht te wachten op groen en ineens wordt alles zwart voor je ogen. Een kogel dwars door je hoofd, met de Roemeense groeten van een voortvluchtige overvaller omdat je je auto niet wou afgeven.…

Het wordt donker, jemig dadelijk zijn we verdwaald zeg ik: doe niet zo maf joh, natuurlijk zijn we niet verdwaald, maar: heb jij de mobiel bij je? Nee schat: je weet toch wat ik zei: ik wil vandaag niet gestoord worden dus mijn mobiel ligt thuis, zo dan, bromt hij dat is tegenvaller nummer twee, want IK weet niet meer welke kant we op moeten.…

Verdwaald, dat was ik. Volkomen de weg kwijt en oh wat voel je je dan naar zeg, het hele verhaal begint als de gemeente besluit om de talloze knotwilgen te gaan knotten, tja dat moet gebeuren hè?…

Verdwaalde kogels treffen altijd een doel dat niet bedoeld was, maar raak is het wel.…

Maar een diepe innerlijke wens naar een realiteit die je wenst maar waar je in verdwaald raakt.. Leef daarom niet in illusies maar geef jezelf de kans door reëel te leven te kunnen genieten van de dromen die je overkomen.…

Mevrouw Ontwikkeling zit achter de laptop, uit te spreken als léptop. Het is de léptop van Lief, want zelf heeft ze een PC uit het jaar Kruick. Ze heeft het niet zo met een laptop, want ze is niet van deze tijd, ze is honderd jaar te laat geboren. Ze heeft een hekel aan moderniteiten. Liever heeft ze ouderwetse kneuterigheid. Ze houdt van stoofpeertjes…

Ik val meteen maar met de deur in mijn stukje en zeg het maar eerlijk, ik heb gerookt in mijn vakantie. Verkeerd, fout, vreselijk natuurlijk! Na mijn laatste rookweekend in september 2009 had ik me nog zo voorgenomen om er niet meer in te trappen, in dat roken. ‘k Had het ook weer netjes volgehouden. Met hier en daar een misstap, zo af en toe, stiekem…

Er is geen huis meer om in te leven, er is geen leven meer na de hel. De hel is de wereld en de wereld is de hel. Maar toch klopte dat niet, niet vroeger. Toen begon de vrede al weg te stromen. Weg over de akkers, weg over de hooibanen, weg over de zee. Als een veertje dat niet meer te pakken is.…

Ik ben verdwaald in mijn gedachten. Jouw glimlach terug naar mij was onverwacht. Net als een kus die niet met mijn lippen kan worden verbonden, maar steeds toch me laat lijden. ik kies ervoor om te sterven voordat je mijn chocolade huid laat smelten. Jouw stem maakt nog steeds muziek in mijn oren.…

We kennen drie fases in het dementeringsproces: * Het verdwaalde ik * Het verborgen ik * Het verzonken ik Bij de derde en laatste fase leven de mensen in zichzelf gekeerd. Ze maken vaak eentonige geluiden en ritmische bewegingen. Ook liggen ze vaak in een foetushouding en slapen veel.…

Nu zijn de rapen gaar, de eerste slachtoffers een feit en stevenen we af op nog meer ellende… Verdwaalde raketten, afgevuurd door Russische dwazen! Bron: nu.nl, Russische raketten verdwaald en terecht gekomen in Polen, inmiddels twee dodelijke slachtoffers,…

Heel soms heb ik het ook met een verhaaltje, dan kan ik geen slot, geen uitgang, uitweg vinden om het mooi af te ronden en moet ik concluderen dat ik in mijn eigen verhaal het pad een beetje kwijt ben, gewoon een heel klein beetje verdwaald en dan doemt het radeloze en machteloze woord – HELP! – op.…

Ooit de woorden te geven aan de vele gebeurtenissen die mijn leven een vreemde wending gaven. Ooit mijn stem te laten weerklinken voor de minderbedeelden in de maatschappij, daklozen, verslaafden, psychiatrische patiënten. In die tien jaar ben ik hopeloos verdwaald geweest in het doolhof dat mijn leven verwoordde.…

Mijn leven is op dit moment mijn zelf gecreëerde hel, en zij een verdwaalde engel. Mijn demonen op de vlucht zodra zij mij aanraakt. Ik had zo uitgekeken naar dit moment, dat ik er omheen wilde stappen. Ik dook mijn bed in, trok de dekens over me heen.…

Als mijn vriend Paul zijn hond uitlaat, wenst mij altijd goedenacht. Nu was het afgelopen nacht zo, dat er op dat moment een egel over straat wandelde. Mijn kennis over egels gaat niet verder, dan dat zij in de winter een winterslaap houden en in het bos thuishoren. Dus niet midden op een doorgaande weg. Hij was een aardig stukje uit zijn koers geraakt…

‘Ja, inderdaad, het wordt steeds gekker, we worden steeds meer gedwongen internationaal te denken en te leven, we verliezen onze eigen identiteit op deze manier. Iets voor een nieuwe complottheorie,’ opperde ik met een glimlach.…

Geen mobiel, beiden niet dus, ik word een beetje vernietigend bekeken door manlief maar doorsta zijn blik manmoedig, moet eigenlijk vrouwmoedig zijn, maar moedig is op dat moment een woord dat eventjes niet voorkomt. Want tja HIJ is altijd degene die precies weet waar hij is, HIJ is degene die geboren lijkt met een soort van navigatie-systeem in zijn…

Alhoewel er bijzonder veel veranderd is in de loop van betrekkelijk weinig jaren, is de nacht toch machtig oud gebleven in zijn geluiden, lichten en geuren, in de angst die hij begeleidt, in het vreemde en verdwaalde van zijn momenten, in de sterkte van zijn stilte en in het geduld van zijn vergeefse duisternis.…

En al met al ben ik nog steeds verdwaald”. “En u bent zeker een manager?”. “Dat klopt” zegt de man in de ballon, “maar hoe weet u dat?”. “Eenvoudig. U hebt geen idee waar u bent. U weet al helemaal niet waar u naar toe gaat en u verwacht van mij dat ik uw probleem oplos.…

Als een fijngebouwd skelet hangen de boomtakken, met een lichte zweem van pasgeboren groen, over de sloot. Langzaam geven zij druppels water af, terug naar de natuur. In de sloot zwemmen enkele voorzichtige vissen om te laten zien, dat de lente is begonnen. Al kun je dat aan de begroeiing van de wallenkant nog niet zien. Grijs en grauw is het, mist…

Dat is de huidige kandidaat Ben Verdwaald in ieder geval gelukt, want hij heeft zijn vriendin Iem al Biyati meegenomen. 'Willen jullie jezelf even aan onze kijkers voorstellen?', vraagt Astrid.…

Ik zei tegen haar dat ze toch ook het recht had op een gezellig leven maar dat wilde ze niet horen. ,Houdt je mond zei ze tegen mij anders zet ik je met je blote kont tegen de kachel. ,Wij schamen ons dat we moeten leven! ,Waarom zijn jullie zo klein vroeg ik tegen dit vrouwtje.…

Het leven is ergens ontzettend wreed, maar wij kunnen maar ten dele achter de coulissen kijken.…

Let op mijn woorden: het wordt weer een superzachte natte winter met her en der een vlokje verdwaalde sneeuw, soms een vliesje ijs amper in staat om een eend of waterhoen te dragen. Af en toe een beetje vorst. Waar ik dat op baseer?…

Die mensen zijn waarschijnlijk altijd verdwaald. Altijd op zoek naar elders. Het vervelende van elders is, dat die plek net als hier met je meereist. Elders ontwijkt mensen moeiteloos. Niemand geraakt er ooit. Elders en hier zijn nooit op dezelfde plaats.…

De weg ernaar toe was prachtig, intens met soms een verdwaalde hobbel... Maar voor mijn gevoel was het pad naar je hart de mooiste wandeling die ik ooit heb gemaakt. Jaren bleef ik het pad bewandelen, zonder angst, want ik wist dat als ik een verkeerde afslag zou nemen, jij me wel weer in de goede richting zou sturen.…

Alsof ik op vakantie wilde gaan, met voor de rest van mijn leven dezelfde rugzak aan mijn zijde. Het was fijn geweest met jou, maar we hadden niet dezelfde interesses. Eens verdwaald was altijd verloren. Ik wist dat je een ander had. Jouw naam, de maan, de zee, ik hoorde de vogels.…

De natuur laat het echte leven zien. Hier is geen haat die de mensenwereld in zijn greep heeft. In de natuur voel je de geluiden van de stilte door je lichaam glijden. De vlinder zit naast mij, voor mij snateren de eenden, in de bomen zingen de vogels. Dit is leven in het leven.…

De ene moeder gaat op bezoek bij haar zoon en “ neemt “ zijn schoonmoeder ook mee, oftewel beide oma’s trekken richting ziekenhuis waarbij gemeld mag worden dat die beide oma’s prima met elkaar overweg kunnen en dat is meer dan prettig te noemen natuurlijk. We “ overlopen “ elkaar niet maar hebben wel gewoon contact natuurlijk en zo hoort dat ook. Nou…