Alle inzendingen over Verdwaalde

Geweldig een uitje naar het bos, nemen de binnenweggetjes en dan besluiten we van het pad af te wijken, door tussen de bomen te gaan lopen. Eventjes denk ik terug aan vroeger, toen we op juist die plaatsen tikkertje met de bomen speelden, maar dat was toen. Nu zijn de bomen een welkome gast in het...

Verdwaald, dat was ik. Volkomen de weg kwijt en oh wat voel je je dan naar zeg, het hele verhaal begint als de gemeente besluit om de talloze knotwilgen te gaan knotten, tja dat moet gebeuren hè? Op de borden voor een vervangende route staan echter allemaal auto’s afgebeeld en ik neem op dat...

Verdwaalde kogels treffen altijd een doel dat niet bedoeld was, maar raak is het wel.

Verdwaald in het leven: iedereen heeft dit wel eens even Door pijn en verdriet dat je even de weg niet meer ziet Ik was de weg kwijt geraakt en op het verkeerde pad geraakt van feesten en beesten, seks en drugs: verder was er niks meer in het leven Zodat ik me op alle feesten begaf, voelde me...

...we kunnen weten, maar je hoopt altijd op beter en nu? Nu zijn de rapen gaar, de eerste slachtoffers een feit en stevenen we af op nog meer ellende… Verdwaalde raketten, afgevuurd door Russische dwazen! Bron: nu.nl, Russische raketten verdwaald en terecht gekomen in Polen, inmiddels...

De titel is wel degelijk goed gespeld want ik ben iemand die het pad weleens bijster is en moeilijk weer terug vind. Nee wees gerust, ik ben wel op leeftijd maar toch betreft het hier niet die beruchte kwaal die sommigen treft (hoop ik ten minste). Nee, dit is een kwaaltje dat ik van jongs af aan...

...is de nacht toch machtig oud gebleven in zijn geluiden, lichten en geuren, in de angst die hij begeleidt, in het vreemde en verdwaalde van zijn momenten, in de sterkte van zijn stilte en in het geduld van zijn vergeefse duisternis.

...dit moment mijn zelf gecreëerde hel, en zij een verdwaalde engel. Mijn demonen op de vlucht zodra zij mij aanraakt. Ik had zo uitgekeken naar dit moment, dat ik er omheen wilde stappen. Ik dook mijn bed in, trok de dekens over me heen. Wat beweegt een mens toch, op op zo'n moment echt te...

Als mijn vriend Paul zijn hond uitlaat, wenst mij altijd goedenacht. Nu was het afgelopen nacht zo, dat er op dat moment een egel over straat wandelde. Mijn kennis over egels gaat niet verder, dan dat zij in de winter een winterslaap houden en in het bos thuishoren. Dus niet midden op een...

Mijn vrouw vertelt me dat ze even een dutje gaat doen, ze heeft het druk gehad en heeft net een pakket aan hondenvoer het huis in gesleept. Ze verwacht ook nog pakketten met vogelvoer, maar vertelt ze: ‘Ik kreeg net een mailtje binnen dat de levering een paar dagen is uitgesteld.’ ‘Niet...

Geen mobiel, beiden niet dus, ik word een beetje vernietigend bekeken door manlief maar doorsta zijn blik manmoedig, moet eigenlijk vrouwmoedig zijn, maar moedig is op dat moment een woord dat eventjes niet voorkomt. Want tja HIJ is altijd degene die precies weet waar hij is, HIJ is degene die...

Een man vliegt in een heteluchtballon boven het land en beseft dat hij verdwaald is. Hij ziet beneden iemand lopen en daalt tot hij binnen gehoorafstand is..... “Neemt u mij niet kwalijk” roept hij, “kunt u mij misschien helpen? Kunt u mij vertellen waar ik ben?”. De man beneden kijkt...

Het is weer zover, het tv-programma '2 voor 12' gaat van start en de oud belegen Astrid Joosten ziet er weer picobello uit vandaag. Haar keurig verzorgde uiterlijk spat weer van de beeldbuis de talloze huiskamers in. Haar zo vertrouwde, rustige, weloverwogen, serieuze stem en woordgebruik...

...natte winter met her en der een vlokje verdwaalde sneeuw, soms een vliesje ijs amper in staat om een eend of waterhoen te dragen. Af en toe een beetje vorst. Waar ik dat op baseer? Nou Piet Paulusma gaat uit van een winter met meerdere dagen schaatsplezier op natuurijs – en Piet zit...

Is dit het? Heb ik hiervoor gezocht of ben ik verdwaald geraakt? Ik zie dat het licht uit is. Dat waar ik gevochten voor heb, de strijd opgeblazen is. Als een zinkend schip of als een gewond hert. Het is over, maar ik ben er nog niet achter. Verdriet, maar nuchter. Ik zie mezelf als een...

...weg ernaar toe was prachtig, intens met soms een verdwaalde hobbel... Maar voor mijn gevoel was het pad naar je hart de mooiste wandeling die ik ooit heb gemaakt. Jaren bleef ik het pad bewandelen, zonder angst, want ik wist dat als ik een verkeerde afslag zou nemen, jij me wel weer in de goede...

De ene moeder gaat op bezoek bij haar zoon en “ neemt “ zijn schoonmoeder ook mee, oftewel beide oma’s trekken richting ziekenhuis waarbij gemeld mag worden dat die beide oma’s prima met elkaar overweg kunnen en dat is meer dan prettig te noemen natuurlijk. We “ overlopen “ elkaar niet...

Wat ik gedaan had of niet gedaan weet ik niet meer, maar wel dat ik een harde klap op mijn wang kreeg van mijn moeder. Ik was toen ongeveer tien jaar en werd door haar opgesloten in mijn kamertje. Buiten spelen mocht ik niet. Moeder sloeg vaak, ook soms met een mattenklopper. Zij was een kleine...

In Kasteel Cartils op Kapolder 10/14 in Wijlre is de bloedmooie Adrienne van Franckenberg bezig zichzelf nog mooier te maken. Ze zit voor de kapspiegel haar lange, blonde haren te borstelen, terwijl haar strakke, ronde billen een inspirerende lust voor het oog zijn. Als een ware Gothic-queen kiest...

Er is altijd een lijn tussen droom en realiteit. Is je realiteit een illusie dan is de lijn hard en een doorbraak doet 'pijn'. Is je realiteit reëel, dan is deze lijn permeabel en vloeit het langzaam door elkaar heen. Je leven kan een droom zijn en je droom je leven. Is je leven een...

Ik ben verdwaald in mijn gedachten. Jouw glimlach terug naar mij was onverwacht. Net als een kus die niet met mijn lippen kan worden verbonden, maar steeds toch me laat lijden. ik kies ervoor om te sterven voordat je mijn chocolade huid laat smelten. Jouw stem maakt nog steeds muziek in mijn...

(voor Carson McCullers (1917 - 1967)) Jij bent geboren als Lula Carson Smith op 19 februari 1917 in Columbus, Georgia. Jouw ouders waren Vera Marguerite Waters en de juwelier/horlogemaker Lamar Smith, die van Franse Hugenotenafkomst was. Jij bent vernoemd naar jouw oma Lula Carson Waters. Opa...

(voor Roger van de Velde (1925 - 1970)) Jij bent geboren op 13 februari 1925 in Boom, België, aan de rivier de Rupel, net als de dichter/schrijver Victor Carolus de Meyere en de schrijver/journalist Bavo Claes. In het nabijgelegen dorp Terhagen is de schrijver Petrus Camille Van Aken geboren....

Na mijn gebruikelijke rondgang over de Tilburgse markt ontwaarde ik haar plotseling bij de bushalte op het Koningsplein. Uit het verre, haast vergeten verleden sprak ze tot me; vormde haar gestalte welhaast een merkwaardige verbinding, een overbrugging naar die vroegere jaren waarin we het in...

...twijfels: allemaal tot niets verpulverd. Wat verdwaalde vlokken sop kriebelen aan mijn tenen. Ik kijk ernaar en barst uit in lachen om mijn kwetsbare mens-zijn. Ik drijf een beetje af in warme waterstromen die van boven komen, mijn haartjes zijn nat. Zachtjes masseren de stralen mijn rug en...

...Een nachtmerrie zonder opening naar ontwaken. Verdwaalde alleenzaamheid, verzeild geraakt in een kosmische leegte. Mijn zwarte gat. De laatste jaren uit het zicht verdwenen, nu mijn aandacht trekkend via het tikken van mijn klok. Durf ik het aan deze oneindigheid te gaan voelen. Kàn ik dat,...

Ik stuurde nog een laatste gefrustreerde mailbericht aan mijn huisarts: “Ik ben als een proefkonijn gebruikt voor mensen om werkervaring op te doen. De conclusie van het boevengilde is: Mensen zoals Bjarne bestaan niet. Zij moeten zelf hun problemen verzinnen. Wij zijn er alleen maar om...

...strepen sturen naar de mannen aan de toog. Een verdwaalde stadsbij heeft de strepensnelweg gevolgd en paradeert op een bijna prostituele wijze voor het regenvlekkerige raam, nu nog nerveus zoekend naar de vrije leegte van daarbuiten, waarna ze een lustige, maar tevens hopeloze airshow ten toon...

...bij de gratie van mijn vrije wil. Voor mijn verdwaalde geestesoog openbaart zich de machtige natuur, de spitsheid van de bergen en de fabelachtige boomgrens die zich ver onder mij bevindt. Hier boven lijkt een eeuwige, heel zachte wind te waaien. Als ik mijn naam roep, echoot het geluid over...

Toen ik door een nieuwe wereld zwierf, mijn schaduw wentelend aan de voeten, was ik een oude dubbelganger ontvlucht. Dreunend volgde hij het spoor, de afdruk van mijn blote zolen. Vroeger hadden we een mespunt in de handpalm gedreven, dure beloftes prevelend, het bloed vermengd. De band leek...