Alle inzendingen over Verdwaalde

Het wordt donker, jemig dadelijk zijn we verdwaald zeg ik: doe niet zo maf joh, natuurlijk zijn we niet verdwaald, maar: heb jij de mobiel bij je? Nee schat: je weet toch wat ik zei: ik wil vandaag niet gestoord worden dus mijn mobiel ligt thuis, zo dan, bromt hij dat is tegenvaller nummer twee, want IK weet niet meer welke kant we op moeten.…

Verdwaald, dat was ik. Volkomen de weg kwijt en oh wat voel je je dan naar zeg, het hele verhaal begint als de gemeente besluit om de talloze knotwilgen te gaan knotten, tja dat moet gebeuren hè?…

Verdwaalde kogels treffen altijd een doel dat niet bedoeld was, maar raak is het wel.…

Verdwaald in het leven: iedereen heeft dit wel eens even Door pijn en verdriet dat je even de weg niet meer ziet Ik was de weg kwijt geraakt en op het verkeerde pad geraakt van feesten en beesten, seks en drugs: verder was er niks meer in het leven Zodat ik me op alle feesten begaf, voelde me soms weer even goed Kwam weer een nieuwe liefde tegen…

Nu zijn de rapen gaar, de eerste slachtoffers een feit en stevenen we af op nog meer ellende… Verdwaalde raketten, afgevuurd door Russische dwazen! Bron: nu.nl, Russische raketten verdwaald en terecht gekomen in Polen, inmiddels twee dodelijke slachtoffers,…

Heel soms heb ik het ook met een verhaaltje, dan kan ik geen slot, geen uitgang, uitweg vinden om het mooi af te ronden en moet ik concluderen dat ik in mijn eigen verhaal het pad een beetje kwijt ben, gewoon een heel klein beetje verdwaald en dan doemt het radeloze en machteloze woord – HELP! – op.…

Mijn leven is op dit moment mijn zelf gecreëerde hel, en zij een verdwaalde engel. Mijn demonen op de vlucht zodra zij mij aanraakt. Ik had zo uitgekeken naar dit moment, dat ik er omheen wilde stappen. Ik dook mijn bed in, trok de dekens over me heen.…

Als mijn vriend Paul zijn hond uitlaat, wenst mij altijd goedenacht. Nu was het afgelopen nacht zo, dat er op dat moment een egel over straat wandelde. Mijn kennis over egels gaat niet verder, dan dat zij in de winter een winterslaap houden en in het bos thuishoren. Dus niet midden op een doorgaande weg. Hij was een aardig stukje uit zijn koers geraakt…

Mijn vrouw vertelt me dat ze even een dutje gaat doen, ze heeft het druk gehad en heeft net een pakket aan hondenvoer het huis in gesleept. Ze verwacht ook nog pakketten met vogelvoer, maar vertelt ze: ‘Ik kreeg net een mailtje binnen dat de levering een paar dagen is uitgesteld.’ ‘Niet echt erg toch?’ vraag ik. ‘Nou nee, er is nog wel voorraad genoeg…

Geen mobiel, beiden niet dus, ik word een beetje vernietigend bekeken door manlief maar doorsta zijn blik manmoedig, moet eigenlijk vrouwmoedig zijn, maar moedig is op dat moment een woord dat eventjes niet voorkomt. Want tja HIJ is altijd degene die precies weet waar hij is, HIJ is degene die geboren lijkt met een soort van navigatie-systeem in zijn…

Alhoewel er bijzonder veel veranderd is in de loop van betrekkelijk weinig jaren, is de nacht toch machtig oud gebleven in zijn geluiden, lichten en geuren, in de angst die hij begeleidt, in het vreemde en verdwaalde van zijn momenten, in de sterkte van zijn stilte en in het geduld van zijn vergeefse duisternis.…

En al met al ben ik nog steeds verdwaald”. “En u bent zeker een manager?”. “Dat klopt” zegt de man in de ballon, “maar hoe weet u dat?”. “Eenvoudig. U hebt geen idee waar u bent. U weet al helemaal niet waar u naar toe gaat en u verwacht van mij dat ik uw probleem oplos.…

Dat is de huidige kandidaat Ben Verdwaald in ieder geval gelukt, want hij heeft zijn vriendin Iem al Biyati meegenomen. 'Willen jullie jezelf even aan onze kijkers voorstellen?', vraagt Astrid.…

Let op mijn woorden: het wordt weer een superzachte natte winter met her en der een vlokje verdwaalde sneeuw, soms een vliesje ijs amper in staat om een eend of waterhoen te dragen. Af en toe een beetje vorst. Waar ik dat op baseer?…

Verdwaald of verlaten? Misschien wel verwaarloost. De pijn van de aardkorst. Ik heb genoeg gehad en vraag me af of dit alles is of dat er nog meer zooi uit zal groeien. Want dat gebeurt. Daarom hier mijn vraag; is dit alles?…

De weg ernaar toe was prachtig, intens met soms een verdwaalde hobbel... Maar voor mijn gevoel was het pad naar je hart de mooiste wandeling die ik ooit heb gemaakt. Jaren bleef ik het pad bewandelen, zonder angst, want ik wist dat als ik een verkeerde afslag zou nemen, jij me wel weer in de goede richting zou sturen.…

De ene moeder gaat op bezoek bij haar zoon en “ neemt “ zijn schoonmoeder ook mee, oftewel beide oma’s trekken richting ziekenhuis waarbij gemeld mag worden dat die beide oma’s prima met elkaar overweg kunnen en dat is meer dan prettig te noemen natuurlijk. We “ overlopen “ elkaar niet maar hebben wel gewoon contact natuurlijk en zo hoort dat ook. Nou…

ik verdwaald. De man knikte met een glimlach en gaf mij zijn das die ik om mijn nek kon doen en mij verwarmde. ''Kom maar mee, dan breng ik je naar huis, je moeder zal wel erg ongerust zijn.'' Ik liep met hem mee en aaide af en toe zijn hond. Ook gaf de man mij een stuk chocolade en dat kreeg ik thuis nooit.…

Buiten sjokt de brouwmeester van de Brand Bierbrouwerij Tobias Verdwaald de trap naar de voordeur omhoog. In het witte arkeltorentje ziet hij een kaars branden. Hij verheugt zich op een gezellige avond met zijn excentrieke minnares. Nadat hij heeft aangebeld, knijpt hij nog even snel in zijn kruis om de boel een beetje gereed te maken.…

Maar een diepe innerlijke wens naar een realiteit die je wenst maar waar je in verdwaald raakt.. Leef daarom niet in illusies maar geef jezelf de kans door reëel te leven te kunnen genieten van de dromen die je overkomen.…

Ik ben verdwaald in mijn gedachten. Jouw glimlach terug naar mij was onverwacht. Net als een kus die niet met mijn lippen kan worden verbonden, maar steeds toch me laat lijden. ik kies ervoor om te sterven voordat je mijn chocolade huid laat smelten. Jouw stem maakt nog steeds muziek in mijn oren.…

(voor Carson McCullers (1917 - 1967)) Jij bent geboren als Lula Carson Smith op 19 februari 1917 in Columbus, Georgia. Jouw ouders waren Vera Marguerite Waters en de juwelier/horlogemaker Lamar Smith, die van Franse Hugenotenafkomst was. Jij bent vernoemd naar jouw oma Lula Carson Waters. Opa Waters was een planter en Zuidelijke soldaat. Jouw jongere…

(voor Roger van de Velde (1925 - 1970)) Jij bent geboren op 13 februari 1925 in Boom, België, aan de rivier de Rupel, net als de dichter/schrijver Victor Carolus de Meyere en de schrijver/journalist Bavo Claes. In het nabijgelegen dorp Terhagen is de schrijver Petrus Camille Van Aken geboren. Met zijn vrouw Rosa Callaert kreeg hij de zonen Emiel…

Uit de menigte was ze plotseling opgedoken als een onverwachte verrassing en ze vertelde hoe ze welhaast verdwaald en als het ware aarzelend op de fiets uit Goirle naar Tilburg was gekomen om te zoeken naar mijn flatje, echter vooralsnog tevergeefs...…

Wat verdwaalde vlokken sop kriebelen aan mijn tenen. Ik kijk ernaar en barst uit in lachen om mijn kwetsbare mens-zijn. Ik drijf een beetje af in warme waterstromen die van boven komen, mijn haartjes zijn nat. Zachtjes masseren de stralen mijn rug en bij de gratie daarvan voel ik hoe ik almaar schoner wordt.…

Verdwaalde alleenzaamheid, verzeild geraakt in een kosmische leegte. Mijn zwarte gat. De laatste jaren uit het zicht verdwenen, nu mijn aandacht trekkend via het tikken van mijn klok. Durf ik het aan deze oneindigheid te gaan voelen. Kàn ik dat, zonder onomkeerbaar in het duister te verdwijnen.…

Om verdere zelf beschadiging te voorkomen, maar ook om mezelf een beetje te troosten schreef ik een kort sprookje in mijn groene Hector Havermout schrift: Het slurfje dat verdwaald was Die nacht, nadat de afspraak niet doorgegaan was, droomde ik over een slurfje dat verdwaald was in het grote regenwoud.…

Een verdwaalde stadsbij heeft de strepensnelweg gevolgd en paradeert op een bijna prostituele wijze voor het regenvlekkerige raam, nu nog nerveus zoekend naar de vrije leegte van daarbuiten, waarna ze een lustige, maar tevens hopeloze airshow ten toon spreidt voor haar ongeïnteresseerde publiek, totdat ze van uitputting zich nestelt op het stoffige…

Voor mijn verdwaalde geestesoog openbaart zich de machtige natuur, de spitsheid van de bergen en de fabelachtige boomgrens die zich ver onder mij bevindt. Hier boven lijkt een eeuwige, heel zachte wind te waaien. Als ik mijn naam roep, echoot het geluid over uitgestrekte weidegronden in de vallei, waar bolletjes schapen grazen.…

En toch...geef ik achteraf en voorlopig toe, zou ik zonder hem verdwaald zijn.…