Ik ben een anorectische werkweigeraar. Onzichtbaar. De dodendans verstopt uit angst dat ik gezien werd en vermoord in dwang en overmacht van mensen. Doe je ogen dicht. Snoer je mond. Sluit je gezicht.
De minachting zweet uit hun torenhoge geldzuchtige gebouwen.…
Mijn relatie met God heeft mij heel erg veranderd, en hoewel ik teruggevallen ben, in anorectisch gedrag, blijf ik voor de rest dezelfde gelovige stephanie-joy.
Die bidt voor het contact met haar familie. Met gescheiden mam, en de jongens. En pap, zijn vrouw en diens kinderen.…
Nu ben ik het volstrekt eens met het protest tegen anorectische fotomodellen en tegen het ongebreidelde fotoshoppen dat van elke levende vrouw een barbiepop maakt, maar als je zelf de pop bent, wil je er liefst wat ordentelijk uitzien in je barbiejurkje.…