In Nederland hoorden wij de wildste verhalen over de Dodentocht van Bornem. Een groots evenement van honderd kilometer door twee brouwerijen. Duvel en Palm. Belgische wandelaars zouden massaal met busjes afgevoerd worden bij de brouwers. Onze zuiderburen zouden minder remmingen kennen dan wij.…
De avond voor onze tweede Dodentocht (100 kilometer wandelen binnen 24 uur) pakken we een biertje in een Bornems café. De Rodenbach blijkt niet te pruimen, we bestellen snel een Tripel Hop om het weg te spoelen.
´Rodenbach, dat is bier voor toeristen,´ roepen de mensen om ons heen.…
De Dodentocht in Bornem van 100 kilometer.
Denk terug aan dat dagje witlof steken op een biologisch dynamische boerderij. In de stromende regen. Ik was dolgelukkig. Letterlijk met handen en voeten in de klei. Zwaar lichamelijk werk, lekker buiten in de natuur. Als salaris kreeg ik een zak groente mee.…
Een laatste training voor de Dodentocht in Bornem.
Een groot monument bij de Geselberg. Onbekende namen in steen refereren aan de waterproef, de martelingen en de brandstapel. Opdat we de zestiende eeuw niet vergeten. De heksenjacht.
Meester Rugers.…
We nodigen ze uit voor de Dodentocht van volgende maand. Ze denken erover na.
Even verderop worden we begroet: 'Daar heb je de bekende Nederlanders!'
Siris TV weet wat snel monteren is.
Tegen het einde wil mijn maatje graag nog even rusten. Wijs hem op lege tuinstoelen. Het leven is goed.…
Dit samen met het feit dat de vrouwtjes of mannetjes daar huizen, noodzaakt deze steeds weerkerende dodentocht. In slow motion.
Eén zwarte strook scheidt ons van een drie dagen durende voldoening, want het is heus niet alleen ons voortbewegen dat wij in een gezapig tempo beleven. Dat is één van de voordelen aan het nadeel.…