Ik kom...maar niet verder.
dagcolumn
Tussen wolken van nattigheid, glijdt de zomer steels over de rand in bewust zijn van niets aan de hand. Zelfs de sfeer is ontdaan van alle franje, met de grond gelijk maakt dat je er mee weg komt ook, bijna alsof iets knapt welhaast… je maar niet, ik ben nergens meer kapot van.
Hij weet het pijnlijk duidelijk gemaakt, achter in de namiddag gefrommeld…