Schaduwkanten
dagcolumn
Het leven kent zijn schaduwkanten.
Ik moest mijn mannetje bellen omdat ik helemaal vol zat. Ik kon zogezegd mijn ei niet kwijt, ik zat tot aan het plafond, mijn lijf was totaal verkrampt.
Mijn mannetje, een potige probleemoplosser met handen als snoepscheppen van de Jamin, stond direct de volgende ochtend op de stoep. Hij keek mij schalks aan vanachter…