Marjolein in het klein
dagcolumn
De beginjaren van Lowlands, toen je er nog kon lopen, was ik erbij. Drie edities vol waar geluk. Toen ik zeven jaar later nog eens een poging waagde, schrok ik me kapot. Wat ik toen ervoer, werd door niemand beter bezongen dan door Huub van der Lubbe: 'Niets is zo eenzaam als een stampvol cafĂ©!' Alsof hij aan de andere kant van de tent, net als ik…